Mensen die zelf dieren houden zeggen van wel, maar ja, zij hebben er ook belang bij om deze conclusie te trekken. Wie vertelt nu aan anderen dat de dieren die hij houdt ongelukkig zijn? Ja, misschien iemand van een vogel- of zeehondenopvang-instituut. Die probeert het dier op te lappen en weer de vrijheid terug te geven.
Wouter Klootwijk schrijft in een column dat varkens kunnen lachen en kippen vaak niet.
Dat had hij met eigen ogen kunnen zien, maar bewijzen nog niet. Dat zou hij wel graag willen.
Klaas Rozemond is filosoof en schrijver van het boek Filosofie voor de zwijnen. In zijn boek probeert hij op basis van wat filosofen door de eeuwen hebben gezegd over de basis voor geluk de vraag te beantwoorden: wie is gelukkiger, de ontevreden filosoof of het tevreden varken?
We kunnen dierenwelzijn gewoon niet zeker weten en we verdommen het om het Nee, tenzij principe toe te passen. Dat betekent dat -zolang we niet zeker weten wat het welzijn van een dier bevordert- we het dier beste kunnen vrij laten, zodat zij het zelf kan uitvinden.
Dieren vrij laten is niet een oproep om kippen uit de legbatterijen te bevrijden of nertsen uit hun ijzeren kooitjes. Er is een grote kans dat zij nooit geleerd hebben om met hun vrijheid op een gelukkige manier om te gaan.
Het is een pleidooi om het gebruik van dieren los te laten.