Er bestaat een hardnekkige mythe over de wijze waarop westerlingen met dieren omgaan. Die zou vergeleken met de gebruiken in andere streken echt voorbeeldig zijn. Soms zou de manier waarop dieren behandeld worden zelfs nog beter zijn dan hoe men migranten, vluchtelingen of westerse 'losers' bejegent.
Natuurlijk zit er een nobele gedachte achter dit verwijt, namelijk dat het zeker in tijden van verrechtsing slecht gesteld is met de rechten van veel mensen in westerse landen en dat dit zo spoedig mogelijk moet veranderen. Op die manier werd het thema enige tijd geleden nog gebruikt door de cabaretier Najib Amhali.
Toch zijn er weinig mythes die zo bezijden de waarheid zijn als juist de notie dat westerlingen goed zijn voor dieren. Zelfs als je kijkt naar huisdieren, blijkt die gedachte helaas nog steeds helemaal niet op te gaan, gezien de vele afgedankte en mishandelde katten, honden, paarden, etc. Maar als we stilstaan bij landbouwhuisdieren zien we direct dat het idee werkelijk nergens op slaat. Er zijn waarschijnlijk geen gebieden waarin dieren op zo'n grote schaal systematisch worden mishandeld als in de westerse landen. Tenzij niet-westerse samenlevingen de bio-industrie natuurlijk zelf weer afkijken van het Westen, wat helaas een trend lijkt te zijn.
Wel wordt er door het doorprikken van deze mythe een belangrijk verband duidelijk tussen de onderdrukking en uitbuiting van mensen en de onderdrukking en uitbuiting van dieren. Die gaan hand in hand, omdat ze allebei te maken hebben met een gebrek aan mededogen. Hoe meer mensen klagen dat dieren beter worden behandeld dan zij, hoe waarschijnlijker het is dat dit juist niet waar is. Dit inzicht zou kunnen leiden tot een gevoel van solidariteit tegenover dieren.
Titus Rivas