Door de overmaat aan toeristische boten met mensen die het leven van vrije en wilde dolfijnen verstoorden is het per 1 maart 2006 in Costa Rica niet meer toegestaan om met dolfijnen te zwemmen. In verscheidene andere landen worden dolfijnen speciaal gehouden in bassins om toeristen te lokken.
Dolfijnen zijn big business. De dieren doen als het ware hun naam eer aan: het is dol fijn om samen met zo’n groot dier in het water te zwemmen. De dieren zijn nieuwsgierig en niet agressief. Veel meer is er niet aan om met een dolfijn te zwemmen, maar mensen hebben veel geld over voor de sensatie.
Wanneer deze sensatiezucht leidt tot het gevangen nemen en houden van dolfijnen gaat de toeristische industrie een morele grens over. Het ware beter wanneer de toerist dan maar afziet van de sensatie, een beetje vergelijkbaar met het bezoeken van een stierengevecht onder het motto “ik wil met eigen ogen zien hoe abject die attractie is”. Om maar niet te spreken van drogredenen als “de dieren leiden een fijn leven in gevangenschap”. Dat is het projecteren van menselijke gevoelens op een situatie die voor mensen nog wel hanteerbaar is. Het verschil tussen gevangschap voor mens en dier is dat wij mensen weliswaar lange tijd in het gewone leven “gevangen zitten” in huis of op het werk, maar dat we onze verlangens kunnen uitstellen naar onze vrije tijd. Dat kan een dier niet.