Bijna iedereen in mijn omgeving weet dat ik veganist ben. Sommigen weten dat zelfs al zo'n 20 jaar. Toch komt het vaak genoeg voor dat mensen vrolijk tegen mij beginnen over de lekkere kaas die ze pas gegeten hebben of zelfs over een heerlijk middagje vissen. Onlangs spande iemand de kroon door me een 'leuke' foto door te sturen die zij zelf van vrienden ontvangen had. De foto heet 'onderwaterbevalling' en toont een geslachte kip die in een pannetje water geplaatst is, met een ondergedompeld ei vlakbij haar onderlijf. De persoon in kwestie vond dit ontzettend leuk gevonden en vroeg me onbekommerd of ik het ook geen bijzonder geinige foto vond.
Ik ben er zeker van dat de mensen die me met allerlei vormen van onnodig diergebruik confronteren dat niet doen om mij te kwetsen. Het komt gewoon niet in hen op dat ik het diergebruik beschouw als een vorm van onrecht, een schending van dierenrechten.
Kennelijk zit het gebruik van dieren zo diep in de westerse cultuur gebakken dat veel mensen het idee van onrecht tegen dieren, zeker als het niet rechtstreeks gepaard gaat met bloederige en schokkende taferelen, vooral als een merkwaardig concept ervaren. Het kost hun moeite om de notie echt serieus te nemen, te integreren in hun wereldbeeld, en ernaar te handelen.
In mijn artikel De ontkenning van onrecht: existentiële angst als basis voor de miskenning van dierenleed heb ik geprobeerd om dit fenomeen nader te verklaren vanuit een behoefte aan veiligheid.
Titus Rivas