Door de publiciteit rondom het aanvoeren van wrakke koeien naar het slachthuis van Friesland Vlees/Beef heeft de slachterij besloten haar bedrijf te sluiten.
Met de sluiting is het probleem van het gebrek aan dierenwelzijn onder de aangevoerde koeien niet verkleind maar verspreid. Boeren zullen hun uitgemolken koeien nu aan andere slachthuizen aanleveren. Aan de AID de opdracht om deze spreiding kritisch te volgen en aan het LNV de opdracht om het ontstaan van wrakke koeien te voorkomen door de melkveehouderij te begrenzen in hun lust tot uitmelken.
Alleen een melkveehouderij waarin het niet economisch aantrekkelijk is om een koe zo uit te melken dat het tot het bot uitteert is een effectieve oplossing.
In de huidige economische verhoudingen wordt een melkveehouder verleid om een koe het jaar rond op stal te houden en zoveel mogelijk melk te laten produceren. Die melk en de zuivelproducten worden afgezet op buitenlandse markten, oftewel geëxporteerd op grote schaal.
Een veestapel die even groot is als de binnenlandse behoefte en een weren van buitenlandse zuivel en een eis tot ecologisch verantwoord produceren is (pas) een gezond agrobeleid. Maar dan moet in EU-verband wel gelden “gelijke monniken, gelijke kappen”. Die eis aan het beleid zou aan alle landen gesteld moeten worden.