Henk Spaan geeft in zijn column van 10 maart 2008 in de Weekkrant Fryslân een mening over het thema van de boekenweek 2009, Dieren! Hij heeft daar niks mee op want dieren horen volgens hem helemaal geen rol te spelen in de literatuur! Hij geeft daar een aantal spitsvondige, zij het discutabele, argumenten voor. Maar die laat ik maar voor wat het is, nl. elitair gezeur.
Wat mij naast dit gebabbel opviel was de stelling dat Spaan ook het nut en bestaansrecht van de Partij voor de Dieren ernstig in twijfel trekt! Zijn goede recht, natuurlijk. Maar dan zou ik het wel prettig vinden wanneer die mening toch op z'n minst enigszins wordt onderbouwd. Spaan's weerzin tegen deze politieke partij ligt hem, naar ik veronderstel, in het feit dat dieren "het exclusieve programmapunt van een politieke partij vormen". Hij zegt het hier wat deftiger maar hij bedoelt natuurlijk gewoon dat de PvdD een one-issuepartij is.
Mijn beste Henk, de PvdD is opgericht uit bezorgdheid, verontwaardiging en mededogen over wat dieren in dit land moeten ondergaan om de mens te voorzien van (overbodig) voedsel, economisch gewin, vermaak, plezier, ontspanning en genot. Aan al die menselijke "belangen" wordt het welzijn, identiteit en waardigheid van dieren volledig ondergeschikt gemaakt. De bio-industrie is daar wel het meest pregnante voorbeeld van maar er zijn veel meer terreinen waar de zorg met betrekking tot dieren naar uit dient te gaan.
In de politiek was tot de entree van de PvdD niet of nauwelijks aandacht voor het lot van de dieren. De PvdD heeft samen met andere maatschappelijke organisaties de samenleving geconfronteerd met b.v. het feit dat in Nederland jaarlijks zo'n slordige 500.000.000 (vijf honderd miljoen!!!) dieren in de bio-industrie na een kort en ellendig leven, vaak op gruwelijke wijze, worden omgebracht om de mens in staat te stellen de" lekkere trek" te bevredigen! Daarnaast heeft de PvdD de consument geïnformeerd over de kwalijke gevolgen van de veeteelt voor het milieu en voor het feit dat de veeteelt in zijn huidige vorm en omvang mede verantwoordelijk is voor het wereldvoedselprobleem. En dat wordt dan een "one-issuepartij" genoemd?
Er is nog nooit in de politiek en daardoor in de samenleving zo veel gesproken en gepubliceerd over dieren en hun (gebrek aan) welzijn als sinds de komst van Marianne Thieme en Esther Ouwehand in de Tweede kamer.
Ook ik hoop dat er een dag zal aanbreken dat de Partij voor de Dieren zichzelf zal opheffen omdat de idealen en doelen waar die partij voor staat door de andere partijen integraal zullen zijn overgenomen en actie voeren om dieren en beter leven te geven niet langer zal worden afgedaan als decadent geneuzel van een stel wereldvreemde katknuffelaars.
Dat, beste Henk, wilde ik je toch even vertellen. Tip: lees het essay van Marianne Thieme "Het gelijk van de dieren, het geluk van de mensen" en overweeg dan nog eens of het bestaan van een partij die dieren als exclusief uitgangspunt heeft, wel zo gek is!