Stallen van intensieve veehouders zijn voorzien van luchtwassers om de uitstoot van onder meer fijn stof en ammoniak tegen te gaan. Beoogd effect is het tegengaan van stankoverlast voor de omgeving en het verzachten van de milieueffecten.
Voor de aanschaf van deze luchtwassers krijgen de boeren subsidie, waardoor de belastingbetaler meebetaalt aan het opruimen van de schadelijke gevolgen van deze sector.
Luchtwassers zijn het meest effectief wanneer zij net nieuw zijn. Door gebruik, vervuiling en veroudering neemt de effectiviteit ras af.
Ook kost het gebruik veel stroom, waardoor betwijfeld wordt of het per saldo wel een positief effect heeft in het voorkomen van het broeikaseffect.
De overheid voert geen controle uit op het gebruik van een luchtwasser. De verantwoordelijkheid daarvoor wordt overgelaten aan de stalhouder zelf.
Wil de overheid op dit terrein een effectief beleid voeren, dan moet er controles en metingen worden uitgevoerd. Dat kost veel geld en menskracht. Dit geld wordt nu bespaard en daarmee wordt de (verre) omgeving bloot gesteld aan hinder en risico voor de gezondheid. Verantwoordelijkheid en risico’s worden afgewenteld om de economische kansen van een particuliere sector te vergroten. Het gevolg is dat de draagkracht van de agrarische sector in de samenleving vermindert, de emotionele weerstand tegen de intensieve veehouderij groeit en de lichamelijke weerstand van de omwonenden afneemt.