Hoewel postduivenhouders hun hobby graag aanduiden als postduivensport is dit volgens een rechtelijke uitspraak onjuist.
Daar heeft de rechter natuurlijk volkomen gelijk in. Postduivenhouders gebruiken duiven om te proberen geld te verdienen. Dat kun je prijzengeld noemen zoals in de sport gebruikelijk is, maar dat is meer kwestie van verdoezelen.
De kans op prijzengeld vergroot je door de duiven langzaam te wennen aan de omstandigheden waaraan ze worden blootgesteld. Die omstandigheden leiden ertoe dat veel duiven niet meer terugkeren naar hun hok. Geef ze eens ongelijk. Maar die zwerfduiven leveren in het land en daarbuiten veel overlast op, want ze zijn gewend in de omgeving van mensen naar voedsel te zoeken.
Postduiven zijn geringd en zo´n ringetje kost geld. Met zo'n ringetje kun je de "eigenaar" van de postduif opsporen. Maar meestal wil die zo'n afvallige niet meer terug, want het kost hem meer dan het hem oplevert.
De duivenhouders maken bezwaar tegen een kleine verhoging van die kosten. Postduivenhouders betalen niet mee aan het opruimen en voorkomen van de overlast die hun zwerfdieren veroorzaken. Dit is onacceptabel. Net als de term `postduiven` een archaïsche gewoonte beschrijft, namelijk post per duif versturen, is ook de grondhouding van de postduivenhouder uit de tijd.