20 oktober 2011

De versluiering van nadelige gezondheidseffecten van dierlijke productie

Om de schadelijkheid en overbodigheid van agrarische activiteiten een beetje buiten schot te houden verzinnen betrokkenen incourante termen om de omstreden activiteiten mee aan te duiden.
In ons land wordt veel meer zuivel geproduceerd dan we zelf consumeren. Om deze scheve economische activiteit voor de agrariër aantrekkelijk te houden, wordt deze in hoge mate vrijgehouden van het principe “de vervuiler betaalt”. Volgens Europese voorschriften mogen boeren maar een beperkte hoeveelheid mest per hectare uitrijden. Maar Nederlandse boeren mogen in bepaalde gevallen meer uitrijden. Deze uitzondering wordt derogatie (afwijking van de norm) genoemd. Het gevolg daarvan is overbemest oppervlaktewater en dat ons grondwater langzaam tot op steeds diepere lagen wordt vervuild. Kosten? Voor de belastingbetaler en toekomstige generaties.

Aan de Wageningse universiteit wordt niet alleen onderzoek gedaan naar melk, er worden ook buitengewoon hoogleraren aangesteld die afkomstig zijn uit het agrarische bedrijfsleven en zo onderzoek sponsoren. Een voorbeeld is Toine Timmermans die ook bij Campina werkt. Campina is een coöperatie van melkveehouders die er belang bij hebben dat consumenten over de hele wereld zoveel mogelijk melk consumeren. Een melkvriendelijk onderzoeksresultaat helpt daarbij.

Onder de leerstoel van Timmermans valt het valoriseren van zuivel.
Valorisatie van melk is het verzekeren van een goede prijs daarvoor. Bijvoorbeeld door er stoffen aan toe te voegen waarmee gezondheidsclaims kunnen worden gedaan. Of door er kaas of poeder van te maken waardoor het langer houdbaar is en gemakkelijker te vervoeren. Of door een nieuwe bestemming te geven aan restproducten, bijvoorbeeld magere melk als bijproduct van kaas maken. Kaas en melkpoeder worden veel geëxporteerd.
Je moet er echter niet te veel van consumeren en veel volkeren zijn er allergisch voor en kunnen het niet verteren.

Een hoge productie van melk leidt tot ontstoken uiers.

Wikipedia: Het celgetal van de melk is het aantal witte bloedcellen (pus) per ml melk. Dit getal mag niet hoger zijn dan 400.000 per ml melk, anders krijgt de veehouder een lagere melkprijs. Bij een celgetal van 250.000 moet de veehouder al maatregelen treffen, omdat dit duidt op een ontsteking in een deel van de uier. Tot zover.

Volgens Amerikaanse toponderzoeker Walter Willett is twee glazen melk per dag al veel. Dat is andere koek dan Joris Driepinter ons in het verleden voorhield. Wageningse onderzoekers hebben Willett geprobeerd te verbinden aan een persbericht dat de gezondheidseffecten van melk bejubelde.


In de Volkskrant van 21 september:
De Wageningen Universiteit (WUR) heeft een lovend persbericht over de gunstige effecten van melk aangepast na kritiek van Stichting Wakker Dier. De universiteit meldde dat melk goed is tegen hart- en vaatziekten, terwijl het onderzoek veel minder stellig was.
Het persbericht dat in november 2010 op de website van de universiteit werd gepubliceerd is vorige week aangepast, zo bleek gisteren. De kop 'Melk goed tegen hart- en vaatziekten' en de onderkop 'Joris Driepinter had toch gelijk' zijn geschrapt. Joris Driepinter is een reclamefiguur uit de jaren '60 die pleitte voor het dagelijks drinken van melk.

Het onderzoek, dat gedeeltelijk werd betaald door de zuivelindustrie, wees op een verband tussen het drinken van melk en een lagere kans op het optreden van hart- en vaatziekten. De onderzoekers wisten niet zeker of dit verband oorzakelijk was. In het persbericht werd dit wel zo gesteld.

Tot zover de Volkskrant.

Valoriseren, derogatie, cel- of kiemgetal, het zijn allemaal versluierende woorden voor een ongezond en doorgeschoten landbouwbeleid.

Vertel me wie u sponsort en ik vertel u wiens woord u spreekt.