Maar, zoals Godfried Bomans ooit stelde: “Een opinie
verliest niet aan waarde omdat men er zelf tegen zondigt”.
Doodmakerig zijn we zeker. Niet alleen onze eigen soort,
andere aardbewoners zijn ook absoluut niet veilig voor onze hang naar doden van
alles wat ons tot voedsel kan dienen, onze belangen ‘schaadt’ dan wel een
bedreiging voor ons lijkt te vormen.
Neem de wolf. Dit dier lijkt het vaste voornemen te hebben
na zo’n 150 jaar weer binnen onze landsgrenzen een bestaan te zoeken. De
reacties daarop zijn verschillend. Zij die de natuur kennen en/of een goed hart
toedragen juichen de komst van dit prachtige dier van harte toe.
Anderen zien meer nadelen. Wolven vergrijpen zich wel eens
aan een schaap en zelfs is onlangs in Duitsland een vaars als prooi verorberd.
Verscheurd worden door een wolf is natuurlijk een gruwelijk
einde voor het prooidier, maar het past in de orde van de ‘schepping’. De
natuur is geen paradijs en lijden en sterven is er dagelijkse praktijk.
In de krant schreef iemand dat de schade die dieren
veroorzaken door de belastingbetaler moet worden opgehoest. Hij vraagt zich af
of dat geld niet beter kan worden besteed aan voor de mens nuttige zaken als
voedselbanken, ouderenhulp e.d. Hij signaleert een tendens dat het dier boven
de mens wordt geplaatst. Dat vind ik een vreemde opvatting. Immers de mens is
ook een dier(soort), maar heeft zichzelf met een merkwaardige zelfoverschatting
boven de andere soorten uitgetild (antropocentrisme/speciësisme). Gevolg: alle
andere levende wezens worden slechts getolereerd wanneer en voor zover ze de
menselijke belangen dienen dan wel niet nadelig beïnvloeden.
Schrijver en Nobelprijswinnaar Bertrand Russell: “Er is geen
enkele objectieve reden menselijke belangen zwaarder te laten wegen dan
belangen van (andere) dieren”.
De wolf komt en is wat mij betreft welkom. Hij zal zich niet
laten uitroeien tenzij we een soort zoöcide (=genocide maar dan op dieren)
tegen hem ontketenen, zoals we met eigen soortgenoten ook wel hebben gedaan. We
hebben de wolf te accepteren en onszelf en onze eigendommen adequaat te
beschermen tegen sommige gewoontes van het dier. Maar net zo min als we een
inbreker mogen doodschieten zullen we ook het leven van de wolf hebben te
respecteren en een beetje dienen op te schuiven om hem de ruimte te geven waar
hij recht op heeft. De wereld is niet (alleen) van ons.
Herman Gallé