Bij het bezoeken van diverse festivals constateer ik dat het geluidsvolume aangepast is aan de verpeste oren van de walkman/Ipod-adepten. Bij Metropolis stonden 6 podia tegen elkaar op te boksen, en op draaglijke geluidsafstand van het bezochte podium kreeg je een verwaaide mix van de overige er in ene moeite bij. Geen punt, net als steeds meer bezoekers draag ik oordopjes; de feestvreugde wordt mij namelijk vergald als mijn oren nog uren natuiten.
Wel een punt: zogenaamde dierenliefhebbers die hun honden meenemen naar deze festivals. De hond als attribuut ter versterking van hun imago, dat zie je aan de halsbanden en dat zie je aan de hondenrassen. Maar een hond is geen kledingstuk of sieraad, een hond is een dier. Een dier met hele goede oren bovendien. Het kan best wel zijn dat een hond bepaalde muziek waardeert (al betwijfel ik het), maar vast niet boven de 100 decibel.
Wat mensen met hun eigen oren doen, moeten ze vooral helemaal zelf weten, maar dit is dierenmishandeling!
Door Annelies Jacobsen