Verdoofd castreren blijft gewoon dierenmishandeling

Supermarkten en varkensboeren hebben afgelopen vrijdag overeenstemming bereikt over de verdeling van de kosten voor het verdoofd castreren van biggen. Zoals te doen gebruikelijk betalen de boeren geen stuiver en nemen de supermarkten de extra kosten voor hun rekening. Die dat natuurlijk meteen weer doorberekenen aan de consument.

De consument zal de prijsverhoging straks vrijwel zeker zonder morren accepteren omdat hij denkt de biggen hiermee een dienst te bewijzen. Verdoofd castreren is immers diervriendelijk!

Vergeet het maar.

Om te beginnen worden alleen biggen die voor de Nederlandse markt bestemd zijn verdoofd gecastreerd. Aangezien 80% van het in Nederland geproduceerde varkensvlees naar buitenlandse afnemers gaat, betekent het dat 80% van de biggen in Nederland nog steeds onverdoofd wordt gecastreerd.

Er is dus geen enkele reden voor al die organisaties die hebben gestreden voor onverdoofd castreren om trots te zijn op hun resultaat. Ze hebben zich in de luren laten leggen door de varkenshouders. Immers, zij kunnen nu claimen dat ze diervriendelijk bezig zijn en tegelijkertijd rustig doorgaan met onverdoofd castreren.

Dan het verdoofd castreren zelf. Dat ziet er helemaal niet zo diervriendelijk uit als de term verdoofd castreren doet vermoeden.

Als het mannelijke varken een week tot tien dagen eerder wordt geslacht dan nu gebruikelijk is er qua mogelijke ‘berengeur’ geen vuiltje aan de lucht.

Er zijn landen (onder ander Engeland) waar de supermarkten geen vlees accepteren dat afkomstig is van gecastreerde biggen. De consument betaalt de geringe meersprijs die daar tegenover staat zonder morren.

Als het daar wel kan, waarom kan het dan hier niet?

Het blijft natuurlijk gissen, maar het donkerbruine vermoeden bestaat dat in ieder geval in Nederland zowel de producent als de consument met hun portemonnee zijn gaan denken. In de portemonnee is uitsluitend plaats voor geldstukken en bankbiljetten.

Daarom zijn voor varkenshouders de biggen geen dieren meer, maar productiemiddelen waar een zo hoog mogelijk rendement uit moet worden gehaald.

Daarom is de consument die in de supermarkt een kiloknaller vlees in zijn winkelwagentje mikt, absoluut niet geïnteresseerd in de omstandigheden waaronder dat stuk vlees toen het nog een dier was opgroeide.

Merkwaardig.

Dieren die onder stress moeten leven, maken stoffen aan die in hun vlees gaan zitten.

Dat is angstvlees.

Wie angstvlees eet, krijgt zelf ook angstvlees.

De consument van gangbaar vlees eet de stress en de angst en de daaruit volgende agressie op, en vraagt zich vervolgens verbaasd af waarom de wereld er toch zo vol stress, angst en agressie uit ziet.

De Volkskrant over gelukkige varkens en een ongelukkige omgeving

Er wordt de laatste tijd veel geschreven over de bio-industrie in de Volkskrant.
Dat is een goed teken, maar het is een teken des tijds dat voor- en tegenstanders van de intensieve veehouderij verharden in hun standpunten.
Er lijkt steeds meer ongevoeligheid te komen in de houding van de ondernemers en politici die grootschalig plannen. Ze lijken zover af te staan van de gevolgen van hun denkbeelden voor de praktijk dat alertheid voor de gevolgen voor dierenwelzijn geboden is.

In de Volkskrant van zaterdag 28 juni een aardig vergelijking van de positie van het varken binnen met buiten de bio-industrie.

Treffend is deze vergelijking:

En met die megastallen?

Handig: alle nadelen van bio-industrie op één plek. Doordat in een varkensflat zo veel (5 duizend tot 35 duizend) dieren op elkaar leven, is de kans op stress en besmettelijke ziekten veel groter. Er is veel meer autoverkeer door aan- en afvoer van varkens en voer. Het milieu wordt belast met stank en vervuiling door ammoniak en fijnstof. Enige milieuvoordeel: het beslag op ruimte en grond is laag.

Iets minder correct is deze:

Zijn biologisch gehouden varkens gelukkiger?

Beslist. Biologische varkens hebben gemiddeld 1,4 vierkante meter stalruimte en 1 tot 2,5 vierkante meter buitenruimte om te wroeten en te rollen. In de stallen ligt droog stro en er is volop daglicht en frisse lucht. De biggen houden hun staartjes en tanden en worden onder verdoving gecastreerd.

De buitenruimte van biologische varkens is niet altijd een ruime wei, maar vaak een betonnen of modderige uitloop. Het beton maakt de varkens beslist niet gelukkig. Het behouden van hun staartjes ook niet per se en ook biologische varkens hebben weinig afleiding en dan is knabbelen aan een staart van een ander een welkom spelletje.

Mogelijk haalt de auteur hier biologisch en biodynamisch door elkaar.
Voor wie als lezer zich niet verdiept heeft in de materie is het onderscheid ook onduidelijk.
Belangrijk voor de lezer is de boodschap dat minder vlees eten en produceren het meest effectief voor het voorkomen van dierenwelzijns- en milieuproblemen. De biodynamische sector komt aan deze boodschap nog het meest tegemoet omdat zij vooral ecologisch verantwoord en kleinschalig wil produceren.

Open brief over het vergassen van ganzen

Geachte dames en heren van Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer,

Zo langzamerhand vragen wij ons werkelijk af wat de mensen van Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer bezielt!
Wij weten al vele jaren dat uw beider organisaties er niet voor terugdeinzen om zo af en toe en hier en daar dieren om zeep te (laten) helpen, maar waar Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer nú mee bezig zijn is óngelooflijk, verbijsterend, laf en wreed, en slaat alles.

Welke belangen zitten hierachter voor uw organisaties dat u uw medewerking verleent aan deze meedogenloze moordpartijen onder de grauwe ganzen op Texel en in Friesland, en onder de grauwe ganzen, kolganzen en brandganzen in natuurterreinen in Utrecht? Is het de bedoeling een wit voetje te halen bij de agrariërs die vinden dat zij niet genoeg schadegeld krijgen uitgekeerd van het Faunafonds?
En de zinloosheid van deze ganzenmoord.... Natuurorganisaties als de uwe weten zelf immers ook heel goed dat er volgend jaar weer net zo veel ganzen in de betreffende gebieden zitten als nu, want de lege plaatsen worden weer snel ingenomen door nieuwe exemplaren uit de omgeving.

Voor welke natuur zetten Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer zich eigenlijk in?! Immers..., door deze massale slachting wordt het hele Europese ecosysteem alleen maar schade toegebracht! En dan de wrede manier waarop.... De dieren lijden bij vergassing met pure CO2 minuten lang aan enorme stress, ademnood en pijn Uiteindelijk sterven de dieren door verstikking. Vele onderzoeken hebben dit aangetoond. Hoe kunt u als natuurorganisatie het voor uw geweten verantwoorden om op de leugens van Duke Faunabeheer af te gaan (CO2-vergassing zou diervriendelijk zijn....!) en duizenden dieren zo enorm te laten lijden!

De argumenten die worden aangevoerd om deze moordpartij onder nota bene beschermde vogels te rechtvaardigen zijn deels sterk overdreven, deels uit de lucht gegrepen en kunnen geen rechtvaardiging zijn voor het uitmoorden van hele populaties.
1. Er zal inderdaad hier en daar sprake kunnen zijn van landbouwschade door de grauwe gans. Maar we waren in de veronderstelling dat juist dáárvoor het Faunafonds was opgericht.... En als de agrariërs vinden dat ze te weinig krijgen uitgekeerd, dan keert het fonds maar iets meer uit. Geen reden dus voor zo'n massale slachting.
2. Welke alternatieve mogelijkheden zijn uitgeprobeerd? Wordt er bij de teeltkeuze van bepaalde gewassen gekeken welke vogels of andere dieren daar in de omgeving fourageren?
3. Het argument dat de aanwezigheid van de grauwe gans de komst van weidevogels zoals de grutto tegenhoudt gaat ook al niet op. Immers: Natuurmonumenten heeft er destijds zélf voor gezorgd dat de betreffende terreinen geschikt gemaakt zijn voor de grauwe gans door de grond drassig te maken. Bovendien zeggen deskundigen van SOVON dat de mening als zouden de ganzen de nesten van weidevogels verstoren "iedere wetenschappelijke onderbouwing mist". En de orchideeën? In een ooggetuigeverslag van de ganzenmoord op vrijdag 13 juni jl. op Texel lazen we het volgende: "Het NATUURgebied waar ze gevangen waren bestond uit metershoog riet, waar weidevogels helemaal niet voorkomen. Ook vertelde iemand die aan het karteren was dat er wel duizenden orchideeën groeiden en dat daar niets mee aan de hand is." Dus ook dát argument gaat niet op.

"Rechten voor al wat leeft" vindt het ónverteerbaar en ónvergeeflijk wat u hier aan het doen bent. Wij zullen zéker hierover berichten in het blad dat wij uitgeven. Wij vrezen voor u dat u bezig bent mét de gans ook de geloofwaardigheid van uw eigen organisatie te reduceren tot nul. Stop deze zinloze en meedogenloze dierenmoord!

Hoogachtend,

mevr. E. de Boer,
secr. "Rechten voor al wat leeft"
Leonard Bramerstraat 18
1816 TR Alkmaar

P.S. Over de reactie van Natuurmonumenten op onze eerdere protestmail willen wij nog het volgende zeggen:

1. In de derde alinea van deze reactie hebt u het over "bedreiging van dierenwelzijn" als voorbeeld van zwaarwegende omstandigheden dat ingrijpen noodzakelijk zou maken. Hoe durft u het woord "dierenwelzijn" in de mond te nemen? Hoe kunt u in het belang van 'dierenwelzijn' duizenden dieren, n.b. terwijl ze jongen hebben, mét hun jongen de dood injagen, en dan nog wel zo'n gruwelijke verstikkingsdood!
2. Dat u "zorgvuldig" hierover hebt nagedacht (4e alinea van uw reactie) komt bepaald niet uit in de uiteindelijke uitvoering van de vangacties. "Rücksichtlos" kunnen we het beter noemen, de manier waarop er te werk wordt gegaan bij het vangen, het in de veewagen gooien [dat alles terwijl medewerkers van Natuurmonumenten lachend en met de handen in de zakken stonden toe te kijken (ooggetuigeverslag 13-06-2008)] en het vergassen. Duke Faunabeheer schermt er graag mee dat de CO2-vergassingsmethode een door het ministerie van Landbouw aanbevolen methode is. En dús stemt u er mee in!? Is het nog niet bij u bekend dat men voor advies over dierenwelzijn niet bij Landbouw moet zijn? Waarom zouden er zoveel dierenwelzijnsorganisaties bestaan denkt u, als we toch een landbouwministerie hebben dat het beste met de dieren voorheeft? Ex-landbouwminister C. Veerman heeft destijds ook gezegd dat CO2-vergassing best diervriendelijk is, als de dieren maar in groepjes bij elkaar mogen zitten tijdens de vergassing! Het zegt alles over Natuurmonumenten dat zij déze man als voorzitter in haar gelederen heeft binnengehaald!
(Voor alle duidelijkheid: Uit al het voorgaande in dit schrijven mag blijken dat wij faliekant tégen de massale ganzenmoord zijn, ongeacht of de wijze waaróp de dieren worden gedood nu wel of niet humaan is. De door Duke Faunabeheer toegepaste methode maakt het geheel alleen nóg maar erger.)
Aan het eind van uw reactie lezen we nog de "geruststellende" mededeling dat de ganzen niet worden vernietigd maar naar de poelier gaan. Nu, dat hadden we ook zonder die mededeling wel begrepen. Vernietigen levert geen geld op. De minister van Landbouw stimuleert immers ook om afgeschoten wilde ganzen te verwerken tot natuur- of streekproduct, omdat het zo lekker smaakt. We hebben in Nederland ook nog geen vlees genoeg! Dus, waarom dan geen geld verdienen aan alle soorten wilde ganzen die we maar te pakken kunnen krijgen, beschermd of niet....?! Voor geld mag de Flora- en Faunawet wel overtreden worden....

Tot slot: U ligt misschien wakker van wat minder orchideetjes in natuurgebieden. Maar de wreedheid en meedogenloosheid van dit hele ganzendrama bezorgt óns slapeloze nachten!

Een smakelijk alternatief voor vlees realiseren is de oplossing

Uit de Volkskrant van maandag 23 juni:
`Een vegetariër in een Hummer is milieuvriendelijker dan een vleeseter op de fiets.' Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren kan haar inzet voor het Volkskrant op Zondagdebat niet beknopter verwoorden. Vlees eten is niet alleen slecht voor dier en mens, maar het milieueffect is ook nog eens enorm, zegt ze. Als we met z'n allen in Nederland een dag per week geen vlees eten, zijn alle C02-doelstellingen van het kabinet gerealiseerd.
`Het slechtste van alles is dat er te veel mensen op deze wereld zijn', is het antwoord van vleesimporteur Jack van Messel.
In debatcentrum De Rode Hoed gingen ethicus en dierenarts Frans Stafleu, Marianne Thieme en jack van Messel zondag in gesprek over vlees.
We moeten matigen in vleesconsumptie, is de gezamenlijke conclusie. Daar kan de regering wat aan doen: de prijs van biologisch vlees moet niet omlaag. In plaats daarvan moeten de 25 kippenpoten voor 2 euro die ernaast liggen in het supermarktschap, fors in prijs worden verhoogd. `We moeten niet denken dat mensen rationele wezens zijn die verstandig kiezen', zegt ethicus Stafleu.
Gaan milieuvriendelijk en diervriendelijk wel samen? Varkensflats zijn goed voor het milieu (ze kosten weinig ruimte, die elders voor kan worden benut), maar zijn niet goed voor het dierenwelzijn. `Mevrouw Thieme hinkt op twee benen', zegt Van Messel, die zijn rundvlees uit Brazilië importeert. Daar wonen de koeien op flinke lappen grond in de buitenlucht. `Of je bent voor dierenwelzijn, óf je bent voor het milieu. Niet allebei.' Volgens Thieme kan het wel samen; minderen in vleesconsumptie en de boer door middel van subsidie stimuleren milieuvriendelijk en duurzaam zijn vee te houden.
Is verbieden van vlees eten de oplossing? `Nee', zegt Thieme.
`Een smakelijk alternatief voor vlees realiseren is de oplossing.'
`Nee', zegt ook Van Messel. `Dat werkt averechts. Dan krijgen we een underground-vleesconsumptiecircuit .
`Ja', zegt Stafleu. `Ik snap niet waarom we mensen laten kiezen.

Tot zover het verslag van het debat.

Voor de goede verstaander hier is wel degelijk overeenstemming, het is alleen nog niet verwoord. Wat wel is verwoord is dat mensen het beste minder vlees kunnen eten. Wat half is verwoord is dat verbieden niet helpt, maar alleen dier- en milieuvriendelijke keuzes voorleggen wel.
Wat niet is verwoord is wie verantwoordelijk is voor de oplossing. Wanneer we het individu als consument verantwoordelijk stellen zal er weinig veranderen aan het huidige consumptiepatroon en aan het voedselaanbod. Wanneer we het aan de politiek overlaten zal er tot Sint Juttemis geen regering ontstaan die alle dier- en milieuvriendelijke keuzes uit de supermarkt laat halen.
Ondertussen moeten we maar genoegen nemen met de trage werking van de voorlichting met als boodschap “minder vlees levert meer voordelen op”, net zolang dat deze slogan kan worden samengevat met “minder vlees eten, mevrouw, u weet wel waarom…..”
Ondertussen is het goed om te lezen dat Marianne Thieme tegenover de enige relevante opmerking van een vleeseter dat hij “vlees zo lekker vindt” opwerpt dat een smakelijk alternatief voor vlees realiseren de oplossing is.

De mens is een omnivoor en geen vleeseter of vegetariër

Natuurlijk: omnivoor zijn betekent dat de mens vlees en plantaardig voedsel eet, maar niet verplicht. De menselijke omnivoor kan kiezen. Hij moet geen vlees eten, maar heeft plantaardig voedsel wel nodig om gezond te blijven.

In de Volkskrant van vandaag een bijdrage van een importeur van biologisch vlees. Zijn verhaal is niet sterk, maar de titel boven stuk wordt verzonnen door de redacteur. De titel luidde “Een mens is geen vegetariër”. Deze open deur valt de schrijver Jack van Messel niet te verwijten. Ook niet zijn oproep om minder vlees te eten omdat dat beter voor de wereld is.
Waar van Messel fout zit is dat de veehouderij noodzakelijk is in de huidige opzet. Vlees importeren is per definitie in een overproductie-situatie milieuonvriendelijk, zelfs als het biologisch vlees betreft.
In ons land wordt teveel vlees geproduceerd. Een verantwoorde productie op kleine schaal d.w.z. niet meer dan in de directe omgeving wordt geconsumeerd past burger, akkerbouwer, veehouder en vee.
Ook als veel mensen besluiten om vegetariër te worden, is het voor de voedselkringloop handig als er op bescheiden schaal vlees en met name zuivel wordt geproduceerd en geconsumeerd. Met de mest kan weer de plantaardige productie op peil worden gehouden.
Maar de eerlijkheid gebiedt toe te geven dat een voedselproductie ook geheel zonder dierlijke ondersteuning mogelijk is. Niet lang na de uitvinding van buskruit is immers ook de kunstmest uitgevonden.

Belgische oproep om geen zeehondenproducten te kopen

Internationale betoging in Brussel voor Europees handelsverbod zeehondenproducten

Betogers uit heel Europa samen met bekende Vlamingen tegen de zeehondenjacht

De dierenrechtenorganisatie GAIA organiseert samen met Eurogroup for Animals, International Fund for Animal Welfare (IFAW) en Humane Society International (HSI) een internationale manifestatie tegen de zeehondenjacht op dinsdag 1 juli 2008 om 14u vlakbij het hoofdkantoor van de Europese Commissie in Brussel.

Bekende Vlamingen Annick Segal en Janine Bisschops (Thuis-actrices), acteur Pol Goossen (ook bekend van Thuis), muzikant-componist Miguel Wiels, Spring-actrice Annemarie Picard, tv-presentatrice Saartje Vandendriessche, en zangeres Liliane Saint-Pierre zullen op het podium hun steentje bijdragen. Ze trekken dinsdag samen met vele honderden actievoerders uit heel Europa naar het Berlaymontgebouw.

De betogers roepen de Europese Commissie op om naar het voorbeeld van België (als eerste EU-land met een verbod sinds 2007) en Nederland een onvoorwaardelijk EU-verbod in te stellen op de handel in zeehondenproducten uit Canada, maar ook uit Rusland en Namibië. Dit jaar werden alleen al in Canada meer dan 200 000 jonge zeehonden wreedaardig afgeslacht. De EU is nog steeds een belangrijke afzetmarkt voor zeehondenproducten. Een EU-verbod op de handel in zeehondenproducten betekent ongetwijfeld het begin van het einde van de wrede slachtpartijen.

De betoging komt er niet toevallig op de dag dat Frankrijk het EU-voorzitterschap overneemt. De Canadese eerste minister Harper probeerde eerder bij de Franse president Sarkozy steun te zoeken tegen een Europees handelsverbod.

Wanneer: Dinsdag 1 juli

Start: 14u, einde voorzien om 15u30

Waar: Wetstraat 175, vlakbij het Schumanplein in Brussel 1000

Megastallen

In de LC van 13 juni schetst Annemarie van Gelder een somber en verontrustend beeld van het toekomstige Friese landschap. Waar grazende en herkauwende koeien voorheen een vertrouwde aanblik boden in het weidse landschap dreigen nu gigantische stallen te verrijzen waarin tot wel duizend runderen kunnen worden gehuisvest. Deze dieren zullen niet of nauwelijks meer daglicht kunnen aanschouwen want uit economische en ruimtelijke overwegingen zullen ze niet meer de wei in kunnen. Ze worden gedwongen zijn, onschuldig als ze zijn, hun leven in een dodelijk vervelende gevangenschap te slijten tot de slager hun roept.
Dit is de totale waanzin waardoor nu ook de koeien onderdeel van de bio-industrie worden! En dat in een tijd waarin de veeteelt als de grote schuldige van de uitstoot van broeikasgassen is aangewezen, de hongersnood in de wereld zou kunnen worden opgelost door de veestapel drastisch in te krimpen en de aanwijzingen dat zuivelproducten de gezondheid van de mens eerder bedreigen dan bevorderen evident zijn!
De hoop die mevrouw Van Gelder uitspreekt dat GS van Friesland deze gekte alsnog (tijdelijk) zal weten te keren is vertederend maar lijkt mij in volkomen tegenspraak met de ervaringen die we met overheidsinstanties op dit gebied hebben. Arm Friesland en vooral: arme koeien!!

Hoop doet leven

Vandaag weer een echte “dierendag” is de krant.
Bericht numero één maakt gewag van een jager in het pittoreske dorpje Harich. De wakkere borst blijkt de afgelopen tijd meerdere loslopende katten te hebben doodgeschoten. Waarom? Wel, vanwege het simpele feit dat de diertjes over zijn jachtgebied liepen…………. En kennelijk heeft deze gek de wet ook nog aan zijn zijde. Eigenaren van de katten die verhaal komen halen worden uitgelachen en weggestuurd.
Bericht nummer twee maakt me evenmin vrolijk. De rechter staat het doden van ganzen op Texel toe. Deze vogels schijnen zo’n onoverkomelijke schade te veroorzaken dat de doodstraf den enige remedie blijkt te zijn.
In een derde artikel wordt verslag gedaan van een brand in een kippenstal ergens in den lande. 60.000 kippen levend verbrand! Een vrolijke humorist reageert op de internetsite op dit bericht met de opmerking dat het jammer was dat de kippen niet van tevoren waren geplukt, want dan hadden we nu “120.000 halve kippetjes kunnen verorberen”……………..
Mocht ooit de twijfel bij mij opgekomen zijn of zoiets als de Partij voor de Dieren bestaansrecht in dit land zou hebben, bij regelmaat doen zich in ons beschaafde, welvarende landje situaties voor die elke twijfel bij voorbaat elimineren.
Alles wat de mens tot de meest meedogenloze uitroeier van leven op deze planeet maakt komt in deze berichten terug. Onverschilligheid, pure wreedheid, economische belangen waaraan alles, ook het leed van andere levende wezens, ondergeschikt wordt gemaakt en niet in de laatste plaats een grenzeloze arrogantie van de diersoort mens t.o.v. van alles wat er verder nog aan leven is.
De discussies lopen hoog op waar het b.v. betreft de embryoselectie, bedoeld om kinderen te laten geboren worden zonder angst voor en dreiging met een verschrikkelijke, dodelijke ziekte. De principeridders vallen bijna over elkaar heen om ons te waarschuwen en te behoeden voor dat vreselijk gevaarlijke “hellende vlak” waar we op terecht dreigen te komen. Ja, als het gaat om de eigen soort barsten we ineens van de ethiek en gaan we met een zuinig mondje beweren dat niet alles wat kan ook mag of moet!
Dat we de fase van het hellend vlak al achter ons hebben en nu hard bezig zijn er en een steile afdaling van te maken die wellicht zal uitmonden in de afgrond lijken we niet of nauwelijks te beseffen. De godsgruwelijke schande van de bio-industrie, het leegroven van zeeën, het vernietigen van biotopen van allerlei wilde dieren, de plezierjacht, het belachelijk maken van dieren in circussen, het sportvissen, elke overweging van ethische aard is hier aan de kant gezet om slechts het ordinaire eigen belang te laten prevaleren! Dat een samenleving die niet in staat of bereid is de zwaksten in die samenleving, te weten de dieren, dat respect en die bescherming te bieden waar ze recht op hebben nooit het predicaat “beschaafd” zal verdienen is iets wat nog te weinig mensen zich realiseren.
Gelukkig begint er, heel voorzichtig, iets te veranderen in de manier waarop mensen zich positioneren t.o.v. hun medeaardbewoners. Het ontstaan en het succes van de Partij voor de Dieren, actiegroepen als Wakker Dier, Varkens in Nood, Faunabescherming, Bont voor Dieren etc. wijst op een mentaliteitsverandering die weliswaar nog schuchtere trekjes vertoont maar onmiskenbaar en onomkeerbaar aan de dag treedt!
Soms slaat de moedeloosheid toe en denk je dat het allemaal vergeefse moeite is. Soms denk je dat het besluit om geen of althans zo weinig mogelijk vlees meer te eten een nutteloos gebaar is en niet meer dan het sussen van het eigen geweten inhoudt. Waarom zou ik me dat lekkere karbonaadje of kippenpootje eigenlijk nog ontzeggen? Nauwelijks verholen hoon en meewarige blikken van de vleeseters in het gezelschap doen je dan twijfelen aan de oprechtheid en effectiviteit van het boycotten van het carnivore zwelgen tijdens de onvermijdelijke barbecueorgieën. Dan toch weer breekt het besef door dat er wel degelijk iets verandert, dat je je omringd weet met mensen die het nog langer verdommen om mee te marcheren in de dodenmars van de overmatige vleesconsumptie. Je leest brieven van mensen die restaurants aanschrijven omdat daar nog het gruwelproduct “foie gras” op de menukaart voorkomt. Je ziet ingezonden stukken in de krant van mensen die het opnemen voor circusdieren, die het sportvissen ontmaskeren als pure dierenkwellerij, die het bouwen van megastallen en de bewust wazig gehouden procedures bij het verlenen van vergunningen daarvoor aan de kaak stellen. Je ziet dat mensen zich oprecht druk maken om het feit dat een onevenredig deel van de landbouwgewassen aan het vee wordt opgevoerd om van plantaardig eiwit dierlijk eiwit te maken wat vervolgens allen door de rijken der aarde kan worden gegeten. En dan zie je dat zelfs in regeringskringen het besef begint door te dringen dat de veeteelt totaal is doorgeslagen en één van de grote oorzaken van de wereldvoedselcrisis is. Ja, dan flakkert de hoop toch weer op. De hoop dat, langzaam maar onmiskenbaar, de mensheid begint te ontwaken. En dan ben je blij bij deze voorhoede te horen, een beetje pionier te zijn in een strijd die na de afschaffing van de slavernij en de uitbanning van oorlog wel eens een van de markantste voor de wereld en bewoners zou kunnen zijn.