Boeren is weglaten

Boeren is tegenwoordig niet moeilijk, je ploegt, je zaait, je haalt het onkruid weg en je oogst.
Een veehouder laat stallen bouwen, bestelt jongvee of kuikens en veevoeder, je haalt een keer per dag de dode dieren uit de stal en je laat de overlevende dieren na korte tijd weer naar het slachthuis vervoeren.
Natuurlijk is dat niet alles, maar het beeld voldoet voor de grote lijnen.

Ook in de PR en in de discussies met mensen die een en ander wat mager vinden, laat de boer voornamelijk weg.
Hij vermeldt niet de onzichtbare nadelen van de milieuvervuiling, de saaiheid, het dierenleed en het feit dat hij voornamelijk voor de buitenlandse markt produceert.

Het gevolg is dat het grote publiek soms even twijfelt. In de zomer fietst deze door het platteland en ziet de vele lege weides en de geitjes in het gras voor de grote stallen. Zou er dan toch nog iets waar zijn van het oude romantische beeld dat hij of zij van de schoolplaten van Jetses heeft?
Zou het echt zo zijn dat wanneer 70% van de productie uit ons land zou verdwijnen dat de Nederlandse boer niet meer voldoende produceert voor de eigen markt?

Wij Nederlanders hebben een blinde vlek voor de eigen tekortkomingen. Zodra een discutabele sector in competitie wordt voorgesteld met het buitenland verliezen we in één klap alle perspectief. “Exporteren we meer vlees en zuivel dan andere landen in Europa. Mooi zo!” Maar we vergeten dat bovengenoemde nadelenin deze competitie onontkoombaar zijn en we zien alleen nog maar het voordeel van lage prijzen.

We hoeven geen medelijden te hebben met de Nederlandse intensieve veehouderij. Wel zou het mooi zijn wanneer we met zijn allen effectieve steun weten te geven aan die paar ecologisch producerende vaderlandse boeren die zich richten op de locale markt met milieuverantwoorde en diervriendelijke producten.
Die boer is weldegelijk wel in gevaar en mag dit land nog wel wat ruimte krijgen om te groeien.