Duurzaamheidsindex als sluier

Zibb meldt:
Biologische melkveebedrijven zijn niet per definitie duurzamer dan gangbare melkveebedrijven. Tot die conclusie komt Klaas Jan van Calker, die bij de Animal Sciences Group onderzoek heeft gedaan naar de duurzaamheid van melkveebedrijven.

Van Calker heeft een model ontwikkeld waarmee veehouders inzicht kunnen krijgen in de mate waarin hun bedrijf duurzaam produceert. De index is gebaseerd op verschillende aspecten van duurzaamheid. Daarbij gaat het niet alleen om ecologische aspecten zoals verzuring, kunstmest- en watergebruik, maar ook om voedselveiligheid, dierwelzijn en de gezondheid van de veehouder zelf. Bovendien speelt in de index de economische duurzaamheid een belangrijke rol.

In principe scoort een biologisch bedrijf op ecologisch gebied beter dan een gangbaar bedrijf, maar volgens Van Calker doen gangbare bedrijven het op andere terreinen weer beter. Daarom kunnen ze uiteindelijk toch op een even hoge totaalscore uitkomen.
Tot zover Zibb.


Het is de vraag wat je aan de index hebt. Volgens het bericht kunnen de veehouders inzicht krijgen in hun eigen duurzaamheid. Welke boer heeft daar behoefte aan? De intensieve veehouders die last hebben van hun geweten? Dat ze via niet aantoonbare aantasting van dierenwelzijn en maximale voedselveiligheid toch een relatief hoge duurzaamheidsindex halen?
Dat zij minder meststoffen direct in het milieu brengen door vee op stal te houden dan boeren die hun vee in de wei laten lopen?

Een hoge score op duurzaamheid is geen doekje voor het bloed aan de handen van de bio-industrieel.
Voor meer duidelijkheid over spraakverwarring, klik hier.