Al meer dan acht jaar volgt onderzoekster van de Utrechtse universiteit Nienke Endenburg een groep van 600 kinderen met huisdieren.
Hoewel haar onderzoek nog niet af is, laat zij al jaren in de pers weten dat kinderen gelukkiger worden van huisdieren.
De wens kon wel eens de vader zijn van de gedachte.
Iedere ouder zal van tijd tot tijd bij het passeren van dieren in de etalage een dierenwinkel of van een glazen bak met dieren in een tuincentrum door de kroost worden aangesproken met de wens om een huisdier. Ieder kind is gecharmeerd van een nest jonge poesjes of jonge honden bij een kennis, op tv of in het voorjaar bij andere dieren.
Het is in de aard van een jong dier dat het de zorgbehoefte van jong en oud oproept.
Als een ouder toegeeft aan de wens van het kind om een huisdier te bezitten, dan is het kind uiteraard de eerste tijd verguld met de nieuwe huisgenoot. Maar wie draait voor de verzorging op als het nieuwtje er af is of de "vriendschap" tegen valt?
Endeburg constateert dat veel kinderen bij spanningen in hun leven en in het gezin troost vinden bij hun huisdier.
Dat haalt je de koekoek. Oud en jong kunnen zichzelf zijn bij dieren. Mensen schamen zich niet voor dieren. Wanneer er emoties zijn, durven mensen die vaak beter te uiten bij dieren. Dat is niet de verdienste van dieren, dat duidt op een gebrek aan sociale veiligheid in de directe menselijke omgeving van kinderen.
Het is een vorm van emotionele verwaarlozing als ouders en andere volwassen die veiligheid niet zelf bieden. Voor deze rol kan een huisdier geen compensatie zijn.
Ouders zouden hun verantwoordelijkheid ten opzichte van kind en dier moeten nemen en beide niet met elkaar confronteren als het kind niet in staat is de juiste afstand te nemen en het gedrag te vertonen waarmee het welzijn van een huisdier gediend is. Dit is het wezen van respect voor dieren.
Mensen die onzeker zijn of zij kunnen waken over het welzijn van kind en huisdier zouden moet afzien van beiden.
Meer lezen over de aanschaf van huisdieren? Klik hier.
Hoewel haar onderzoek nog niet af is, laat zij al jaren in de pers weten dat kinderen gelukkiger worden van huisdieren.
De wens kon wel eens de vader zijn van de gedachte.
Iedere ouder zal van tijd tot tijd bij het passeren van dieren in de etalage een dierenwinkel of van een glazen bak met dieren in een tuincentrum door de kroost worden aangesproken met de wens om een huisdier. Ieder kind is gecharmeerd van een nest jonge poesjes of jonge honden bij een kennis, op tv of in het voorjaar bij andere dieren.
Het is in de aard van een jong dier dat het de zorgbehoefte van jong en oud oproept.
Als een ouder toegeeft aan de wens van het kind om een huisdier te bezitten, dan is het kind uiteraard de eerste tijd verguld met de nieuwe huisgenoot. Maar wie draait voor de verzorging op als het nieuwtje er af is of de "vriendschap" tegen valt?
Endeburg constateert dat veel kinderen bij spanningen in hun leven en in het gezin troost vinden bij hun huisdier.
Dat haalt je de koekoek. Oud en jong kunnen zichzelf zijn bij dieren. Mensen schamen zich niet voor dieren. Wanneer er emoties zijn, durven mensen die vaak beter te uiten bij dieren. Dat is niet de verdienste van dieren, dat duidt op een gebrek aan sociale veiligheid in de directe menselijke omgeving van kinderen.
Het is een vorm van emotionele verwaarlozing als ouders en andere volwassen die veiligheid niet zelf bieden. Voor deze rol kan een huisdier geen compensatie zijn.
Ouders zouden hun verantwoordelijkheid ten opzichte van kind en dier moeten nemen en beide niet met elkaar confronteren als het kind niet in staat is de juiste afstand te nemen en het gedrag te vertonen waarmee het welzijn van een huisdier gediend is. Dit is het wezen van respect voor dieren.
Mensen die onzeker zijn of zij kunnen waken over het welzijn van kind en huisdier zouden moet afzien van beiden.
Meer lezen over de aanschaf van huisdieren? Klik hier.
