Lezing Boon over Beschermde dieren in het wild en schadelijke dieren

Beschermde dieren in het wild en schadelijke dieren; dinsdag 3 juni te Zwolle

Nederland is een park geworden, elke Nederlander is een parkwachter. Hij heeft de wettelijke plicht om aan hulpbehoevende dieren in de natuur bijstand te verlenen. Deze regel staat op gespannen voet met het verbod om beschermde dieren en producten van beschermde dieren onder zich te hebben.
Dit gebod staat ook op gespannen voet met de achteloosheid waarmee jaarlijks onbekende aantallen dieren in het verkeer worden doodgereden en die door onze infrastructuur ten onder gaan. Geschat wordt dat circa 2 miljoen vogels jaarlijks zich doodvliegen tegen hoogspanningsleidingen. Gevraagd naar het aantal vogels dat zich gemiddeld jaarlijks in Nederland ophoudt, is ooit een keer een voorzichtige schatting gemaakt van 40 miljoen exemplaren. Als dat aantal juist is dan legt dus jaarlijks 5 procent van de vogelstand het loodje, louter door de aanwezigheid van elektriciteitslijnen.
Niemand die zich daar om bekommert.
Eigenaardig is ook de bestrijding van schadelijke dieren. De hele fauna in Nederland is beschermd met uitzondering van de zwarte rat, de bruine rat en de huismuis. Daarnaast kunnen allerlei soorten worden aangewezen die schadelijk worden geacht en bestreden mogen worden. Allerlei soorten komen daarvoor in aanmerking: zwanen, ganzen, vossen. De bestrijding van de muskusrat is in handen van een goed georganiseerd overheidsapparaat dat jaarlijks zo’n 350 duizend dieren wegvangt. Daarbij worden ouderwetse vangmiddelen gebruikt die onnodig lijden veroorzaken.
De hengelsport is een bedrijfstak waar zo’n 2 miljoen liefhebbers in Nederland profijt van hebben. Onbegrepen is waarom de sector nooit enige moeite heeft gedaan om vangmiddelen te ontwikkelen die geen schade aan vissen toebrengen. Het gebruik van vishaken is al tienduizenden jaren oud. Nog nooit is iemand op het idee gekomen om eens iets moderners te bedenken.
Aan de hand van het dossier Oostvaardersplassen wordt geïllustreerd hoe merkwaardig de moderne natuurbescherming in Nederland functioneert.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.

Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.

Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Rechten voor alle dieren

Zoeken in deze blog

Waarom dierenrechten zouden moeten worden erkend

Leeswijzer

(klap de labels open om interessante onderwerpen te vinden)

Labels