Landbouwminister Verburg heeft de mogelijkheid van koudmerken, ook wel vriesbranden genoemd, van koeien met drie jaar verlengd. Via koudmerken wordt in de bil van de koe een nummer gebrand. Een soort kentekenplaat waaraan de koe is te herkennen. Maar koeien hebben al jaren, wettelijk verplicht, twee gele kentekenplaten in haar oren geschroefd gekregen.
Die gele platen - vaak de oorzaak van fikse ontstekingen die weer bestreden worden met sloten antibiotica - waren nodig omdat er nogal eens werd gefraudeerd met koeien. Boeren probeerden kalveren van koeien die weinig melk gaven, te verkopen als kalveren van koeien die veel melk gaven.
Dat kon makkelijk omdat vroeger niet precies was na te gaan welk kalf van welke koe kwam. Met de invoering van de gele platen, waarop via een streepjescode alle gegevens over de voorouders van de koe staan, is dat vrijwel uitgesloten.
Tussen haakjes: het waren niet de koeien die fraudeerden, maar de boeren. Die gele flappen zitten dus in de verkeerde oren.
Verder hebben koeien naast de gele nummerborden ook nog een halsband om. Daarin staan dezelfde gegevens als op de gele nummerborden, plus informatie over de ziektegeschiedenis en wat de koe de afgelopen 24 uur heeft gegeten. Als de koe langs de voerautomaat in de stal wandelt, bepaalt de halsband om haar nek hoeveel voer ze mag hebben om zoveel mogelijk melk te kunnen geven.
Maar de gegevens op de chip in de halsband kan de boer niet lezen, en de streepjescode op de gele flappen ook al niet. En dus vriesbrandt de melkveehouder een groot nummerbord in de kont van de koe.
Al in 1996, dus TWAALF jaar geleden, is deze ingreep verboden omdat het de integriteit van het dier aantast. Maar bij dergelijke verboden krijgen boeren in Nederland altijd en eeuwig zeer ruime overgangstermijnen om aan het verbod te wennen. U leest het goed: de boeren moeten er aan wennen…
En dus werd in het vriesbranden/koudmerken per 1996 verboden met dien verstande dat het verbod pas in 2001 zou ingaan. Maar na vijf jaar bleek dat de boeren er nog steeds niet aan gewend waren dat het koudmerken toch echt al sinds 1996 verboden was. En dus werd de overgangstermijn waarbinnen het koudmerken gewoon ongestraft kon doorgaan, op verzoek van de agrolobby in de Tweede Kamer, keer op keer verlengd.
Nu, mei 2008, wordt de overgangstermijn door de minister wederom met drie jaar verlengd tot 2011. Ze meldt dapper dat het koudmerken uiterlijk 1 juni 2011 echt verleden tijd zal zijn.
Dat moeten we, gelet op het verleden, eerst nog maar eens zien.
En als het al lukt, dan heeft het VIJFTIEN jaar geduurd voordat een wettelijk verbod op koudmerken van kracht wordt.
Wie het verbod controleert en wat de sancties zijn bij overtreding is volstrekt onduidelijk. Ook dat is in de landbouw eerder regel dan uitzondering. Het zwermt in de landbouw van de regelgeving waar geen boer zich aan houdt omdat er niet wordt gecontroleerd (de landbouwpolitie AID van het ministerie durft niet). Bovendien: straffen op overtreding zijn er niet, dus waarom zouden ze controleren.
Tenslotte nog dit. De minister heeft het koudmerken/vriesmerken met drie jaar verlengd in reactie op een door de Tweede Kamer in december vorig jaar gesteunde motie.
De indiener van deze motie is Harm Waalkens. Lid van de Tweede Kamer voor de PvdA. Naar eigen zeggen biologisch melkveehouder te Groningen. Grootverdiener aan landbouwsubsidies.Deze Harm Waalkens is door de Dierenbescherming in 2005 uitgeroepen tot Dierenbeschermer van het jaar, een titel die hij ook in 2006 nog mocht voeren.Tsja, Waalkens is kennelijk elke schaamte voorbij. (Wedden dat hij naast koudmerken van zijn dieren, ook de hoorns van zijn kalveren laat slopen?)
Het zou de Dierenbescherming sieren als met terugwerkende kracht Waalkens de titel Dierenbeschermer van het jaar zou worden afgenomen.
Het zou de fractie van de PvdA sieren als ze een ander zouden aanwijzen als woordvoerder landbouw.
Die gele platen - vaak de oorzaak van fikse ontstekingen die weer bestreden worden met sloten antibiotica - waren nodig omdat er nogal eens werd gefraudeerd met koeien. Boeren probeerden kalveren van koeien die weinig melk gaven, te verkopen als kalveren van koeien die veel melk gaven.
Dat kon makkelijk omdat vroeger niet precies was na te gaan welk kalf van welke koe kwam. Met de invoering van de gele platen, waarop via een streepjescode alle gegevens over de voorouders van de koe staan, is dat vrijwel uitgesloten.
Tussen haakjes: het waren niet de koeien die fraudeerden, maar de boeren. Die gele flappen zitten dus in de verkeerde oren.
Verder hebben koeien naast de gele nummerborden ook nog een halsband om. Daarin staan dezelfde gegevens als op de gele nummerborden, plus informatie over de ziektegeschiedenis en wat de koe de afgelopen 24 uur heeft gegeten. Als de koe langs de voerautomaat in de stal wandelt, bepaalt de halsband om haar nek hoeveel voer ze mag hebben om zoveel mogelijk melk te kunnen geven.
Maar de gegevens op de chip in de halsband kan de boer niet lezen, en de streepjescode op de gele flappen ook al niet. En dus vriesbrandt de melkveehouder een groot nummerbord in de kont van de koe.
Al in 1996, dus TWAALF jaar geleden, is deze ingreep verboden omdat het de integriteit van het dier aantast. Maar bij dergelijke verboden krijgen boeren in Nederland altijd en eeuwig zeer ruime overgangstermijnen om aan het verbod te wennen. U leest het goed: de boeren moeten er aan wennen…
En dus werd in het vriesbranden/koudmerken per 1996 verboden met dien verstande dat het verbod pas in 2001 zou ingaan. Maar na vijf jaar bleek dat de boeren er nog steeds niet aan gewend waren dat het koudmerken toch echt al sinds 1996 verboden was. En dus werd de overgangstermijn waarbinnen het koudmerken gewoon ongestraft kon doorgaan, op verzoek van de agrolobby in de Tweede Kamer, keer op keer verlengd.
Nu, mei 2008, wordt de overgangstermijn door de minister wederom met drie jaar verlengd tot 2011. Ze meldt dapper dat het koudmerken uiterlijk 1 juni 2011 echt verleden tijd zal zijn.
Dat moeten we, gelet op het verleden, eerst nog maar eens zien.
En als het al lukt, dan heeft het VIJFTIEN jaar geduurd voordat een wettelijk verbod op koudmerken van kracht wordt.
Wie het verbod controleert en wat de sancties zijn bij overtreding is volstrekt onduidelijk. Ook dat is in de landbouw eerder regel dan uitzondering. Het zwermt in de landbouw van de regelgeving waar geen boer zich aan houdt omdat er niet wordt gecontroleerd (de landbouwpolitie AID van het ministerie durft niet). Bovendien: straffen op overtreding zijn er niet, dus waarom zouden ze controleren.
Tenslotte nog dit. De minister heeft het koudmerken/vriesmerken met drie jaar verlengd in reactie op een door de Tweede Kamer in december vorig jaar gesteunde motie.
De indiener van deze motie is Harm Waalkens. Lid van de Tweede Kamer voor de PvdA. Naar eigen zeggen biologisch melkveehouder te Groningen. Grootverdiener aan landbouwsubsidies.Deze Harm Waalkens is door de Dierenbescherming in 2005 uitgeroepen tot Dierenbeschermer van het jaar, een titel die hij ook in 2006 nog mocht voeren.Tsja, Waalkens is kennelijk elke schaamte voorbij. (Wedden dat hij naast koudmerken van zijn dieren, ook de hoorns van zijn kalveren laat slopen?)
Het zou de Dierenbescherming sieren als met terugwerkende kracht Waalkens de titel Dierenbeschermer van het jaar zou worden afgenomen.
Het zou de fractie van de PvdA sieren als ze een ander zouden aanwijzen als woordvoerder landbouw.
