Doorgaan naar hoofdcontent

Waarom dierenrechten zouden moeten worden erkend

Leeswijzer


Thema's of onderwerpen vindt u hieronder alfabetisch via de labels of via de labelwolk op Animal Freedom.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.
Kijk op ook Facebook voor onze reactie op de actualiteit.


(klap de labels open om interessante onderwerpen te vinden)


Labels

Meer tonen

De Partij voor de Dieren en het onbegrip.........

De Partij voor de Dieren is een kleine partij. In weerwil tot haar kwantitatieve omvang is de invloed van de PvdD politiek en maatschappelijk evident. Het onderwerp ‘dieren’ heeft nog nooit zo prominent op de agenda gestaan als sinds de intrede van de partij in de nationale politiek. Dat niet iedereen daar onverdeeld gelukkig mee is kan ook niet worden ontkend.
Recentelijk werd weer eens duidelijk dat de ideeën en beginselen van de partij niet alleen bij velen op weerstand stuiten maar dat er ook veel onwetendheid en onbegrip is over waar de partij (voor) staat. In de tuin van de voorzitter van de Friese afdeling van de PvdD, Annemarie van Gelder, werd een spies met daarop een afgehakte schapenkop geplaatst. In een begeleidend schrijven werd haar verweten zich wel druk te maken over de paling maar het ritueel – dus onverdoofd – slachten van dieren, ongemoeid te laten. Een en ander was kennelijk gebaseerd op het optreden van Van Gelder in een tv-debat op Omrop Fryslân over het palingvangstverbod dat onlangs is afgekondigd. Het standpunt van de PvdD in dezen is helder en dat werd in dat programma ook als zodanig verwoord. De PvdD vindt dat er een eind moet komen aan het vangen van paling. Zij komt tot die conclusie omdat de paling een bedreigde diersoort is die, volgens visserijbiologen alleen nog te redden is door een totaal vangstverbod. Daar komt nog bij dat de paling op een afschuwelijke manier aan zijn einde komt doordat de slijmlaag van het dier in een zoutbad letterlijk wordt weggebrand, terwijl er voldoende methoden voorhanden zijn om de paling op een pijnloze wijze te doden.
Degene die het nodig vond op deze lugubere wijze duidelijk te maken dat ook het ritueel slachten van schapen door de PvdD dient te worden afgewezen is kennelijk slecht op de hoogte van wat de PvdD hiervan al jaren vindt. Het is juist de PvdD die een wetsvoorstel heeft ingediend om aan het onverdoofd ritueel slachten een eind te maken! Godsdienstvrijheid mag volgens de PvdD nooit een legitimering zijn voor het toebrengen van leed aan andere levende wezens!
Onwetendheid en onbegrip zijn dingen waar de PvdD regelmatig mee geconfronteerd wordt. Moties als het verbieden van de ronde vissenkom en het schrappen van producten afkomstig van bedreigde diersoorten van de menukaart van het Kamerrestaurant worden, hoe terecht en logisch deze voorstellen ook zijn, door tegenstanders uitgelicht en geridiculiseerd. Dit om ‘aan te tonen’ dat de PvdD zich met futiliteiten bezig houdt.
Ook wordt de PvdD nog steeds verweten een ‘single-issue-partij’ te zijn omdat men zich louter op het dierenwelzijn zou richten. Dat ook dit een misvatting is wordt onder meer duidelijk gemaakt door de film ‘Meat The Truth’. Daarin toont Marianne Thieme op overtuigende wijze aan dat de veeteelt, naast veel dierenleed, in zeer hoge mate verantwoordelijk is voor de uitstoot van broeikasgassen en de mede daardoor veroorzaakte klimaatverandering De standpunten en ideeën van de PvdD hierover wijzen eerder in de richting van een ‘big-’ dan van een “single-issue’.
Mahatma Gandhi zei ooit eens over zijn beweging, die ook niet onomstreden was: “Eerst negeren ze je, dan maken ze belachelijk, vervolgens gaan ze je bestrijden en uiteindelijk win je!”. Een uitspraak die regelmatig door Marianne Thieme c.s. op de PvdD wordt geprojecteerd.
Onmiskenbaar is dat de partij zich duidelijk in politiek en samenleving manifesteert waardoor ze niet (meer) genegeerd kan worden. Het ‘schapenkopincident’ van vorige week toont ook aan dat de Partij voor de Dieren desondanks nog niet overal en door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt. Het toont tevens aan dat kennelijk ook niet iedereen in staat of bereid is zijn of haar bezwaren op een eerlijke en volwassen manier kenbaar te maken!
Dit is de trailer van Meat the truth.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen

Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.

logo van Animal Freedom
yin en yang

Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben

.

Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn

.

Mens en dier zijn intrinsiek evenwaardig

Alle levende wezens zijn verschillend maar mens en dier zijn intrinsiek evenwaardig in hun recht om van onvrijheid gevrijwaard te blijven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.

Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.

Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Populaire posts van deze blog

Waarom dierenrechten zouden moeten worden erkend

Dierenrechten kan op dezelfde basis als mensenrechten Op dit blog staan veel artikelen uit de afgelopen decennia als reactie op ontwikkelingen in de agrosector. Ze gaan over dierenrechten en de omstandigheden die van invloed zijn op het dierenwelzijn van dieren in de veehouderij en in het wild. Het wezenlijke van recht is: het waarborgen van vrijheid en gelijkheid door wederzijdse grenzen te respecteren. Mensen zouden ( als zaakwaarnemer ) moeten kunnen ingrijpen wanneer dieren als dingen worden misbruikt. Dierenrechten zijn dus (in theorie) een vorm van mensenrechten en kunnen op dezelfde basis ( vrijheid en gelijkheid ) worden geformuleerd. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden, maar de praktijk is anders. Net als bij mensen gaat het om op de juiste manier van grenzen stellen aan gedrag dat leed en schade berokkent. Het verschil tussen dierenrechten en dierenwelzijn is vrijheid. Wat is het probleem? Te veel mensen...

De volgende stap in emancipatie

Waarom dierenrechten het logische vervolg zijn van emancipatie De wereld verandert. Steeds meer mensen realiseren zich dat onze omgang met dieren niet langer te rechtvaardigen is. Dieren worden massaal gefokt, opgesloten, uitgebuit en gedood, niet uit noodzaak, maar uit gewoonte, gemak en economische motieven. Terwijl we als samenleving stap voor stap geleerd hebben om seksisme, racisme en andere vormen van onderdrukking te herkennen en verwerpen, blijft de onderdrukking van dieren buiten beeld. Het is tijd om daar verandering in te brengen. De vergeten groep in onze strijd voor evenwaardigheid In de geschiedenis van emancipatie hebben we steeds meer groepen erkend als volwaardig. Vrouwen, arbeiders, mensen van kleur, lhbti+’ers: allemaal moesten ze vechten voor erkenning, vrijheid en gelijke rechten. En telkens bleek: wat eerst onmogelijk leek, werd later vanzelfsprekend. Dieren vormen de volgende vergeten groep. Niet omdat ze op mensen lijken of zich kunnen uitspreken zoals wij, maar...

Een pragmatisch-principiële benadering van dierenrechten

Principes als fundament Rechten zijn universeel en onvoorwaardelijk. Ze mogen niet afhangen van onze voorkeuren, van aantrekkelijkheid, of van de mate waarin een wezen op ons lijkt. Het principe van vrijheid en gelijkheid, zoals dat tijdens de Franse Revolutie centraal stond, biedt een helder en stevig fundament. Dit principe verplicht ons om rechtvaardigheid uit te breiden naar alle levende wezens, zonder onderscheid of willekeur, waarbij we elkaars grenzen respecteren. De emancipatie die mensen hebben doorgemaakt, vormt een belangrijke historische les: de erkenning van rechten begon vaak bij specifieke groepen en breidde zich pas later uit naar anderen. Zo zou ook de erkenning van rechten voor dieren geen uitzonderingen mogen maken. Dit vraagt om een ethische sprong, waarbij we ons losmaken van voorkeuren en een principiële benadering omarmen. Pragmatisme als hulpmiddel Hoewel principes een onwrikbaar fundament bieden, is pragmatisme nodig om daadwerkelijke verandering te realiseren....

Einde blog; terug naar ….

…bovenaan de pagina of naar de inleiding of naar een ander onderwerp (zie labels).

Datum van publicatie kan geantedateerd zijn om de volgorde van de blogs aan te passen.