Humaan doden?

In de Leeuwarder Courant van 6 april bepleit Peter van Kempen, jager – pardon, ik bedoel natuurlijk faunabeheerder! – het doodschieten van overzomerende ganzen, nota bene terwijl ze op hun nest zitten te broeden!! Dat zou volgens hem – in navolging overigens van directeur faunabeer Remco Bakker uit Nijmegen – dé oplossing zijn voor het ganzenprobleem(?). Allemaal voordelen volgens Van Kempen. De populatie wordt uitgedund, het is prima vlees en het levert, potjandorie, ook nog arbeidsplaatsen op!
En is die snelle(?) dood niet veel humaner dan alle andere manieren die zijn bedacht? Het achter rasters laten verhongeren van kuikens en het laten broeden op loze eieren, dá’s pas inhumaan!
Humaan doden bestaat niet. Net zo min als humaan verkrachten bestaat! Het doden van levende wezens is onethisch en hoort ieder beschaafd mens met afschuw te vervullen. Slechts in uiterste gevallen, zoals bij zelfverdediging kan doden gerechtvaardigd zijn. Het gemak waarmee veel mensen – onder wie Van Kempen – de dood als eerste en vaak enige optie kiezen is iets wat mij elke keer weer verbijstert.
Iedereen die een beetje heeft doorgeleerd weet intussen dat het ganzenprobleem, voor zover je van een probleem wilt spreken, niet door de ganzen zelf wordt gecreëerd, maar door de mens en zijn agrarische activiteiten. Het is daarom dubbel verbijsterend de dieren slachtoffer te maken van een situatie waar ze in feite part noch deel aan hebben. Bekend is ook dat de jacht – hè, nu vergis ik mij wéér…. het populatiebeheer – naast het ethische bezwaar geen structurele oplossing biedt voor het vermeende overschot. De populaties herstellen zich met verbazend gemak!
Van Kempen gebruikt ook weer de truc die ik vaker signaleer. Het doodschieten van de ganzen is ‘beter te accepteren dan de martelgang die slachtkippen voor ons kipfiletje moeten doormaken’. Ik ben bang dat ik nu in herhaling val door te stellen dat iets wat fout is niet minder fout wordt door op iets te wijzen wat even fout of nog fouter is! Natuurlijk is de vee-industrie een beschamend voorbeeld van hoe de mens met het leven op deze planeet omgaat. Het is – net als het aan flarden schieten van dieren die even in de weg zitten of een probleem (dreigen te) vormen – symptomatisch voor het speciësistisch denken van de mens. De wereld behoort aan ons en alles wat daarop verder nog aan leven voorkomt heeft zich te schikken naar menselijke belangen en behoeften. Goedschiks en anders – meestal - kwaadschiks.

Herman Gallé