Mensen houden niet van dieren

Voormalig hoogleraar Dier en Recht Dirk Boon (1949-2019) gaf op 4 oktober 2008 een lezing aan de Geert Grote Universiteit in Deventer met als prikkelende titel “Mensen houden niet van dieren”.

Uit die lezing de negen redenen waarom volgens Dirk Boon het beschermen van dieren gedoemd is te mislukken. In de redenen links naar artikelen op Animal Freedom, waar de motivaties van Boon worden ondersteund of genuanceerd. Dirk Boon mag graag "de knuppel in het hoenderhok gooien".

Dirk Boon zei het volgende.
Belangrijker dan de vraag of dieren rechten hebben is de vraag hoe het komt dat mensen zo idioot met dieren omgaan. Enerzijds laat men dieren volstrekt onverschillig links liggen, anderzijds worden zij vertroeteld, enige consequente lijn valt daar niet in te ontdekken.

Eerst geef ik maar eens negen redenen waarom het beschermen van dieren gedoemd is te mislukken.

1. ‘Wij willen resultaat zien als we ergens geld inpompen en dierenwelzijn is daar niet een onderdeel van', aldus de stellige overtuiging van mijn zoon Bastiaan Boon.
2. Mensen houden niet van dieren.
3. Mensen kunnen niet omgaan met dieren.
4. Wij zien door de bomen het bos niet meer.
Met andere woorden, er zijn teveel uiteenlopende omgangsvormen met dieren waar zeer veel diersoorten bij betrokken zijn en wij weten daardoor niet meer wat wel en niet toelaatbaar is.
5. De dierenbeschermingwetgeving is te ingewikkeld en teveel omvattend.
Die werkt niet in de praktijk.
6. De wetgeving wordt niet uitgevoerd en niet gehandhaafd. Zij blijft braak liggen en is daardoor symboolwetgeving.
7. Doordat dieren geen rechten hebben en er geen goed strafhof bestaat om delicten met dieren te berechten blijft alles bij het oude. Dit is ongeveer de opvatting van Paul Cliteur die een Internationale Verklaring voor de rechten van het dier nastreeft.
8. Mensen zijn alleen maar met zichzelf bezig en hebben hoegenaamd geen boodschap aan hun medemensen, laat staan aan hun omgeving, laat staan aan dieren.
9. Dieren kunnen niet praten. Daardoor zijn zij slechte getuigen. Dat draagt er sterk aan bij dat mensen dieren niet begrijpen en hoegenaamd ook niets van ze weten.

Zelf ben ik er in de loop van de jaren van overtuigd geraakt dat mensen geen snars om dieren geven, dat dieren hen onverschillig laten en dat zij ook niet in staat zijn om met dieren om te gaan.

Tot zover Dirk Boon.

Klik hier om meer te lezen over Dirk Boon en dieren.

Wat is natuurlijk gedrag in de intensieve varkenshouderij?

Dieren hebben recht op 5 vrijheden. Daarover is weinig discussie, maar wel over de uitwerking van het recht op natuurlijk gedrag in de praktijk.
Veel mensen menen dat een dier zich in een stal natuurlijk zou kunnen gedragen. In theorie is dit mogelijk, maar in de praktijk is geen veehouder bereid de kosten te maken om deze mogelijkheden maar in de verste verte te benaderen.
Geheel in de lijn van het keten denken is de boer een klein schakeltje in een keten van belanghebbenden die probeert de producten in de vorige schakel zo goedkoop mogelijk te verkrijgen. Het gevolg is dat de varkenshouder de speelmogelijkheden van zijn vleesvarkens om financiële redenen beperkt tot het hangen van een speelketting in een verder kale ruimte.



Dierwetenschapper Karel de Greef van ID-Lelystad stelt dat het voor het welzijn van varkens weinig uitmaakt of zij de mogelijkheid hebben om naar een betonnen uitloop naar buiten te gaan, maar wel naar een uitloop in een schone weide.
Zouden de Nederlandse varkenshouders hun dieren deze mogelijkheid aanbieden dan is hun veestapel veel te groot ten opzichte van de ruimte buiten in de wei. In plaats van dat de overheid vervolgens beleid ontwikkelt om de veestapel te verkleinen zet zij wetenschappers aan het werk om rapporten te schrijven die onderbouwen dat natuurlijk gedrag ook mogelijk is als een dier helemaal niet buiten kan komen.
Het feit dat de wetenschappers ook brood op de plank moeten hebben wil nog niet zeggen dat zij ook wetenschappelijk verantwoorde rapporten schrijven. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
Het is dus aan de consument om zelf te blijven nadenken. Maar de consument wordt een verleidelijke worst voorgehouden: een goedkope, afkomstig uit de bio-industrie, gesubsidieerd met belastinggeld en geproduceerd door de dieren af te knijpen op dierenwelzijn.
Het enige wat overblijft voor wie een schoon en gezond geweten belangrijk vindt, is helemaal geen vlees meer te eten. Dat is meer natuurlijk dan een dierlijk product te eten dat niet afkomstig is van een dier dat onder natuurlijke omstandigheden heeft geleefd.



Wilt u weten of uw opvattingen over wel of geen vlees eten overeenstemmen met die van anderen? Doe dan deze test.

Verburg draagt niet bij aan dierenwelzijn

Minister van LNV, Gerda Verburg, maakt zich niet geliefd onder dierenbeschermers. Ze is niet van zins om de nertsenhouderij te verbieden, legbatterijen worden (ook in 2012) niet echt uitgeband, de drukjacht wordt niet verboden en ze ziet kinderen voor het plezier hazen vangen (Volkskrant magazine, eind september).
Wat is hier aan de hand? Al deze activiteiten zijn bepaald niet in het (economische) landsbelang, handhaving van de status quo is alleen in belang van een beperkte groep Nederlanders. Hoe kan het dat deze kleine groep, die geld verdient en plezier heeft aan activiteiten die duidelijk niet diervriendelijk zijn, tegen de wens van de meerderheid in zijn zin krijgt van de minister?
Onlangs sprak prinses Maxima over de ontbrekende identiteit van de Nederlander. Het niet rekening houden met gevoeligheden van grote groepen Nederlanders en de weergaloze brutaliteit waarmee deze groep zijn elitaire zin doordrijft, lijkt toch wel degelijk op bepaald type mens in de samenleving. Een type dat niet alleen in onze samenleving leeft, maar ook in die van Engeland, bijvoorbeeld, waar de “edelen” sterk hechten aan de geneugten van de vossenjacht.
Misschien staan ministers, prinsessen, “grote” boeren en jagers nog steeds te ver weg om ook tegenwoordig niet te zien welke schade zij met hun gedrag en uitlatingen aan het welzijn van hun slachtoffers toebrengen.
Hoeveel handtekeningen tegen de bio-industrie moet Milieudefensie verzamelen om serieus genomen te worden? Eigenlijk is hun wens om de nationale veestapel te halveren nog bescheiden. Wanneer gaat het maken van winst en plezier ten koste van dierenwelzijn een ethische grens over?

Het lastige is dat er zo weinig algemeens valt te zeggen over dierenwelzijn. Het welzijn van een paling wordt op een andere manier bedreigd dan het welzijn van een haas of heideschaap, laat staan een leghen. Het mooiste zou zijn om het dieren zelf te laten uitzoeken hoe zij hun welzijn bevorderen. Hoe het ook zij, of je nu pleit voor dierenrechten of voor dierenwelzijn, het belang van dieren wordt verwoord in de vijf vrijheden die al jaren de basis hiervoor zijn:

1. Vrijheid van honger en dorst
   - direct toegang tot vers water en voedsel om gezond te blijven
2. Vrijheid van ongemak
   - door een comfortabel onderdak en rust te bieden
3. Vrijheid van pijn, verwonding en ziekte
   - door dit te voorkomen of snel te diagnosticeren en te behandelen
4. Vrijheid om normaal gedrag te vertonen
   - door voldoende ruimte, mogelijkheden en gezelschap van soortgenoten
5. Vrijheid van angst en spanning
   - door voor omstandigheden te zorgen die lijden vermijden

Het wordt tijd dat Verburg als een haas haar beleid gaat toetsen aan deze uitgangspunten.

Verkeerde Bite Back gebeten hond bij de Telegraaf

Herk-de-Stad, België: Dierenrechtenorganisatie Bite Back (www.biteback.be), een Belgische dierenrechtenorganisatie en sinds begin juli ook actief in Nederland, is zeer ontstemd over de huidige berichtgeving in sommige Nederlandse media waarin de naam van onze organisatie volgens verschillende artikels door het farmaceutisch bedrijf Novartis ten onrechte in verband wordt gebracht met – zoals het bedrijf het zelf verwoordt - intimidaties en bedreigingen. Naar aanleiding van een voor ons beschadigend artikel uit De Telegraaf van dinsdag 24 juli, zouden de vernielingen en bedreigingen gedaan worden door ‘…een internationale groepering die zich Biteback noemt, een zeer agressieve cel.’ De journalist van De Telegraaf zou dit hebben geschreven na hierover te zijn getipt door Novartis. De desbetreffende journalist negeerde onze terechte vraag tot rectificatie gewoon en stelde ons luchtig voor om van naam te wijzigen … Het lijkt wel een aflevering van het televisieprogramma ‘De leugen regeert’.

Bite Back neemt hier geen genoegen mee en beraadt zich over verdere stappen. Dit artikel is, in soortgelijke bewoordingen, helaas direct overgenomen door diverse andere Nederlandse media. Vandaag zijn er zelfs kamervragen door het lid De Roon van de PVV aan de minister van Justitie gesteld over een mogelijke link tussen Bite Back en het Animal Liberation Front (ALF) en een vraag tot onderzoek of de groepering ‘Biteback’ kan worden aangemerkt als een ‘terroristische’ of ‘criminele’ organisatie.

Bite Back wilt dat elke verdere imagobeschadiging onmiddellijk stopt!

Volgens ons kan de huidige naamsverwarring door het volgende komen: in de VS is er een magazine ‘Bite Back’ genaamd én een bijbehorende website www.directaction.info waarin internationale dierenrechtenactivisten, die opereren onder de vlag ‘Animal Liberation Front’, hun ondergrondse activiteiten kunnen posten. Dit magazine en de bijbehorende website heeft echter geen enkele band met dierenrechtenorganisatie Bite Back.

De vereniging Bite Back is een bovengrondse, legale en geweldloze dierenrechtenorganisatie die middels publiekscampagnes, voorlichting en vaak ludieke acties aandacht vraagt voor de belangen van miljoenen onderdrukte dieren.

De vereniging Bite Back is geen ‘direct action’ groep, maar kiest er voor om via dialoog en geweldloos protest op te komen voor de rechten van dieren.

Dat we dezelfde naam als het magazine dragen, heeft in de bijna vier jaar dat we in België actief zijn nog nooit voor ophef of mediaberichtgeving gezorgd.

Iedereen die zich de moeite getroost om één minuutje te googlen, komt onmiddellijk terecht op onze site en kan zo al onze acties volgen vanaf het prille begin van onze oprichting.

Wij verbazen ons over het gemak waarmee onware berichtgeving zich zo makkelijk kan verspreiden. Via de UK is een zeer tendentieuze vorm van mediaberichtgeving over dierenrechtenactivisme naar Nederland overgewaaid. Wij betreuren het ten zeerste dat de belangen van miljoenen onderdrukte en uitgebuite dieren helemaal ondergesneeuwd geraken door deze zeer tendentieuze berichtgeving over de dierenrechtenbeweging in zijn geheel, dit door alle dierenactivisten over één kam te scheren. Dit alles is koren op de molen van de dieruitbuitende industrieën, die geholpen door dit soort berichtgeving, garen spint en daarbij telkens nog een extra schepje erboven op doet door doelbewust dierenactivisten in diskrediet te brengen. Door bewust benamingen als ‘terroristen’ te gebruiken en flagrante onwaarheden de wereld in te sturen, zijn ze er op uit de volledige dierenrechtenbeweging te criminaliseren.

De beperkte visie van een kippenhouder

Door het Vlaamse Informatiecentrum over Land- en Tuinbouw (VILT) werden kippenhouder Van Meervenne en ethicus Dirk Lips geïnterviewd.

Hun antwoorden illustreren de louter economische manier van kijken door boeren en bepaalde wetenschappers naar kippenwelzijn.

In Vilt:

Wat wil de kip? Op de vraag welke factoren voor hem van belang zijn voor het dierenwelzijn van zijn braadkippen, antwoordt Van Meervenne dat kippenboeren hun dieren in de eerste plaats gezond willen zien opgroeien. “Het dierenwelzijn in onze stallen heeft zeker niet alleen te maken met de bezettingsgraad. Een kip heeft niets aan wat extra ruimte indien bijvoorbeeld geen klimaatregeling en onvoldoende strooisel voorhanden zijn”. Met die stelling is ethicus Dirk Lips het eens: “De Europese richtlijn focust op bezetting omdat ze werd ingefluisterd door dierenartsen. Als we écht iets willen doen voor het welzijn van de kippen, komt het er op aan om op basis van wetenschappelijk onderzoek het ethogram van vleeskuikens intensiever te ontrafelen. Op die manier leren we de soorteigen behoefte veel beter kennen en komen er wellicht ook diervriendelijke bedrijfsingrepen aan de oppervlakte die de productiekost niet of nauwelijks opdrijven. De kippensector heeft er alle belang bij om dat onderzoek zelf pro-actief aan te sturen, want anders blijft de discussie over het kippenwelzijn zich ook de komende jaren eenzijdig toespitsen op het aantal dieren per vierkante meter. Een dergelijk debat is ontoereikend voor het dierenwelzijn én zal bovendien in het vel van onze kippenboeren snijden”. Of hij zelf alternatieve maatregelen in gedachten heeft? Lips aarzelt even: “De mogelijkheden zijn allicht niet onuitputbaar. Maar bijvoorbeeld met vangmachines in plaats van vangploegen kunnen we een stap in de goede richting zetten”.

Tot zover VILT.

Het is duidelijk dat in deze sector nog minder respect is voor de vijf vrijheden die bepalend zijn voor dierenwelzijn en de uitwerking van dierenrechten vormen: 1. vrij van dorst, honger en onjuiste voeding; 2. vrij van fysiek en thermaal ongerief; 3. vrij van pijn, verwonding en ziektes; 4. vrij van angst en chronische stress; 5. vrij om hun natuurlijke gedrag te vertonen.

Permanent (maar kort) levend binnen in een stal kan zelfs maar een deel van deze minimale eisen worden voldaan.

Loverboy Bokito en het Dian Fossey syndroom

In dierentuin Blijdorp ging vrijdagmiddag 18 mei een laagland gorilla in de mist. Na getreiterd te zijn door wat kinderen en al tijden via het glas een miscommunicatie te hebben gevoerd met een van de vaste bezoeksters, besloot Bokito orde op zaken te stellen.

Anders dan in de Antwerpse Zoo worden Rotterdamse dierentuinbezoekers niet duidelijk gewaarschuwd om mensapen niet recht in de ogen te kijken. Dit wordt door de dieren namelijk opgevat als een provocatie. Ook het ontbloten van de tanden duidt niet op lachen, maar is een vorm van agressie.

De dierentuin zou kunnen besluiten tot het plaatsen van oneway screens. De apen kunnen de bezoekers dan niet zien (zij kijken in een spiegel) en de bezoekers kunnen ongegeneerd naar de apen kijken.

Geen mensapen in dierentuinen houden is misschien nog beter, maar zo langzamerhand is door de ontbossing een aap veiliger in een dierentuin dan in het wild, waar het helaas bestemd lijkt te zijn om te eindigen als bushmeat.

De relatie die sommige vrouwen met beesten hebben is op zijn minst opmerkelijk en raadselachtig.

Onlangs doodde in de dierentuin van Olmen, net over de grens, een jachtluipaard een bezoekster. Zij had het dier als jong dier verzorgd en ging er vanuit dat de jeugdliefde nog steeds leefde. Niet dus. Vervelend.

Een Duitse dierentuin heeft een vrouwelijke clown ingehuurd om de apen van de verveling te redden. De chimpansees, gorilla's en orang-oetans worden geëntertaind zodat ze minder ziek en agressief worden. Hoopt de directie. Nu maar hopen dat de vrouw het ontbloten van de tanden van haar publiek goed interpreteert. Voordat ze het weet ligt deze clown in de kliniek, alwaar ze haar troost zal moeten zoeken bij haar collega cliniclowns.

Het is een van de mysteries van bepaalde vrouwen dat zij signalen die duidelijk onheil aankondigen toch negeren. Loverboys geven jonge vrouwen met weinig eigenwaarde wat cadeautjes en aandacht en kondigen aan dat zij voortaan de hoer moeten gaan spelen. In plaats van gillend weg te rennen, laten zij zich het perspectief op een onvrije baan nog een tijdje aanleunen.

In Trouw van 22 mei meldt filosofe en literatuurwetenschapper Stine Jensen (gepromoveerd op de relatie tussen vrouwen en apen in onder meer de literatuur) dat vrouwen gefascineerd zijn door de daadkracht, dominantie en viriliteit van mensapen. King Kong is de gorilla die de vrouw grijpt met wie hij een band heeft, al komt de liefde in dit geval maar van één kant. Veel vrouwen weten niet dat gorilla's het kleinste geslachtsdeel van alle apen hebben. Seks kan de reden van de wederzijdse aantrekkingskracht niet zijn en dat maakt het mysterie alleen maar groter. Mogelijk gaat het beide partijen om de macht.
Vrouwen zullen tegenwerpen dat mannen in ruil voor een brede glimlach ook bereid zijn absurde dingen te doen. Some people just are desperate (for money or for love).

De 57-jarige vrouw die vrijdag zwaar werd toegetakeld door de uitgebroken gorilla in Blijdorp, blijft ‘haar’ Bokito trouw. Ondanks honderd bijtwonden tot op het bot over haar hele lichaam, een verbrijzelde hand, een gebroken arm en pols en een ingebeukte borstkas.

Berry Spruijt, hoogleraar "Ethologie en Welzijn van Dieren" stelt: Dierenliefde lijkt ook te betekenen dat we het object van deze liefde gaan vervormen tot iets wat het niet is.

Etholoog Frans de Waal vindt dat mensen zich beter moeten gaan gedragen tegenover dieren. "Dieren lachen nooit. Lippen optrekken is een dreiging. De gorilla, die in zijn puberjaren is, heeft zich met toenemende ergernis afgevraagd waarom deze vrouw zich niet bij zijn eigen harem voegde.”
Dat maakt zijn uitbraak tenminste begrijpelijk en het is duidelijk dat dierentuinen hun clientèle tegen dit soort macho loverboy praktijken moet beschermen.

Dian Fossey was de eerste vrouw die na lang zoeken en via een voorzichtige benadering contact met een harem berggorilla’s maakte. Dian moest haar opkomen voor de gorilla’s bekopen met de dood (van haar favoriete aap Digit en haar eigen leven), waarschijnlijk veroorzaakt door stropers. Mogelijk had de vrouw in Blijdorp haar misvatting over de wederkerigheid van de apenliefde opgedaan in de film over haar leven.

Commercie en dierenliefde gaan slecht samen. Het ware beter als “wilde” dieren in hun eigen biotoop met rust werden gelaten en dat mensen (mannen en vrouwen) hun eigen behoefte aan aandacht voor dieren niet verwarren met de natuurlijke nieuwsgierigheid van dieren. Dieren zien mensen als dieren en sommige mensen zien dieren als mensen (antropomorfiseren).

(On)eerlijk communiceren over de motivatie van dierenrechtenactivisten

Christian Parmentier is een bonthandelaar die zich al jaren verzet tegen dierenrechtenactivisten. Hij heeft een boek geschreven "De luis in de pels - de dubieuze moraal van de dierenrechtenorganisaties". Een van zijn speerpunten is het verwijt dat de dierenrechtenbeweging in feite geen rechten voor dieren vraagt maar rechten voor zichzelf in naam van de dieren. Zij eisen het recht op om hun medemens te verbieden vlees te eten, melk te drinken, lederen schoenen of bont te dragen, een wollen trui aan te trekken, dieren in het circus en de zoo te bezoeken, te vissen, proefdieren te gebruiken voor medisch onderzoek, enzovoorts..
Daar bovenop verwijt hij de activisten dat zij zichzelf moreel hoger achten dan anderen.
Hiermee doet Parmetier de waarheid geweld aan. Mensen die zich inzetten voor dierenrechten achten het gedrag waarmee aantasting van dierenwelzijn wordt vermeden van moreel hoger gehalte dan gedrag waarbij dieren gebruikt worden. Het gaat dus de activist niet om zichzelf te bewieroken, maar om anderen te bewegen om bepaald dieronvriendelijk gedrag achterwege te laten.
Net zoals vele anderen die hun diergebruik willen verdedigen gaat Parmentier in de aanval door woorden en motivaties te verdraaien. Een brutaliteit die tegenwoordig helaas gemeengoed is geworden en waardoor de communicatie en discussie onmogelijk wordt.

Voor meer over de ethische overwegingen van veganisten, lees het artikel van Titus Rivas "Pioniers in de dierenemancipatie".
Voor meer over de moedwillige verdraaiing van de waarheid en de onwil om oprecht te communiceren, klik hier op "Babylonische spraakverwarring tussen boeren, burgers en ambtenaren".

Dieren zonder belangen

Zowel aanhangers van de rechtenfilosofie van o.a. Tom Regan als aanhangers van het preferentie-utilisme van Peter Singer zijn het erover eens dat ethiek primair dient te draaien om wezens met een subjectieve beleving. Als een entiteit geen subjectieve ervaringen kan hebben, dan hoeven we ook geen rekening te houden met haar belangen, want die zijn er dan feitelijk niet, tenzij in de vorm van het belang dat subjectieve wezens eraan hechten. Zo wordt een steen doorgaans opgevat als een voorwerp zonder bewustzijn. Het kan mooi zijn en een rol spelen als bouwmateriaal e.d., maar het heeft zelf nergens belang bij omdat het geen subject is.
Mensen die dieren schaden voor hun economische doeleinden hebben zo dus ook baat bij het zoveel mogelijk ontkennen van het bestaan van hun bewustzijn. Schokkend genoeg is vooral de westerse traditie berucht op dit punt. Het begon bij de Fransman René Descartes die alle bewustzijn bij dieren ontkende, en deze ontkenning kende na het op hem gebaseerde cartesianisme, ook nog andere exponenten zoals het behaviorisme en hedendaagse onderzoekers, zoals de Nederlander Bob Bermond.

Dat men hier zomaar mee weg kan komen ligt aan een eenzijdige nadruk op de fysieke natuurwetenschappen. Bewustzijn oftewel subjectieve ervaringen is niet rechtstreeks fysiek bij anderen te onderzoeken, maar alleen indirect via hun gedragingen of uitspraken. We moeten onze toevlucht nemen tot een analogieredenering: er is een bepaalde wetmatige verhouding tussen mijn eigen bewustzijn en mijn brein en gedrag, en dus ligt het voor de hand (vanuit een principe van zuinigheid) om een vergelijkbare verhouding aan te nemen bij andere mensen en dieren. Dit is vooral problematisch voor lieden die alleen rechtstreekse observaties (onder experimentele condities) accepteren als bewijsmateriaal voor een fenomeen.
Hoe dan ook is er langzamerhand ook binnen de wetenschap een kentering gaande ten gunste van de realiteit van dierlijk bewustzijn. Hopelijk zal dit ook steeds meer het respect tegenover individuele dieren ten goede komen.

Titus Rivas

Zie:
- Hebben dieren een bewustzijn?
- Zinnig en onzinnig geklets over dierenleed

Eet meer verantwoord vlees of minder onverantwoord vlees?

Een bekende Engelse uitdrukking luidt: "if you can’t beat them, join them". De landelijke Dierenbescherming, Milieudefensie en Wakker Dier voeren al jaren actie tegen de ongebreidelde vleesconsumptie van bio-industrievlees. Less is more, oftewel minder vlees is gezonder voor jezelf, het dierenwelzijn en het milieu.
Eigenlijk zouden ze willen pleiten om het vlees totaal te laten staan, maar ze vrezen dat dan de kans groter wordt dat niemand naar de boodschap wil luisteren. Dat levert een dilemma op. Wanneer opgeroepen wordt om minder vlees te eten dan luisteren misschien meer mensen maar dan wordt ook minder duidelijk dat er met vlees veel mis is. Vandaar dat deze organisaties tegenwoordig dichterbij de consument willen staan met hun aanbevelingen. De Dierenbescherming denkt mee met de varkenshouderij in het bouwen van diervriendelijke stallen.
Het proces van wereldverbetering gaat langzaam. Belangrijk zijn vrijheid en liefde. Beide concepten zijn zowel doel als middel en vormen samen "respect". Dat betekent dat mensen die onverantwoord leven respectvol tegemoet moeten worden gekomen om hen te bewegen tot een meer verantwoorde levensstijl.

De mens is nu eenmaal zo dat hij de kont tegen de krib gooit wanneer hem wordt verteld dat hij het fout doet. Door schade en schande wordt je wijzer, helaas wordt de schade door dier en milieu geleden en is er bij mensen van schaamte geen sprake voor de medeverantwoordelijkheid bij deze schande.

Dieren en het milieu hebben geen rechten. Mensen hebben rechten en een deel van deze rechten zouden zo ver moeten reiken dat mensen die onbegrensd leven juridisch begrensd kunnen worden. Het zou ook helpen om een prijskaartje te hangen aan onverantwoordelijk leven door energieprijzen zo hoog te maken dat landen niet meer onnodig voedsel over de wereld verslepen. Door verantwoordelijk geproduceerde voeding weer de prijs te geven die het verdient wordt ook voedselverspilling tegengegaan.

Dit is een zaak die in het Europese parlement kan en moet geregeld worden. Het zou daarom ook een goede zaak zijn als Nederlandse politici hun dubbele houding tegenover de EU laten varen. Men wil wel de Europese markten veroveren, maar zich niet houden aan effectieve regels ter bescherming van kwetsbare groepen in binnen- en buitenland.

Gezond eten: de schijf van vier

De schijf van vier is de schijf van vijf zonder vlees.
Ook vegetariërs kunnen gezond en lekker eten.

Wil jij weten of jij gezond eet? Krijg je voldoende essentiële voedingselementen binnen?

Doe dan de eet-test.

Dierenrechten in de grondwet

Halsema meent dat Pechtold het opnemen van dierenrechten in de grondwet 'voor zich uitschuift'. De minister voor Bestuurlijke Vernieuwing liet weten dat hij het voorstel meeneemt in de Nationale Conventie, tot ontevredenheid van de GroenLinks-leider. 'Het is telleurstellend dat het kabinet dit heel concrete punt niet zelf ter hand neemt, maar neerlegt in een platform met een andere agenda', aldus Femke Halsema. 'Dit zorgt voor nodeloze vertraging, waarvoor het onderwerp te belangrijk is' (GroenLinks).

Dat dierenrechten worden opgenomen in de grondwet is het uiteindelijke doel van de Stichting Animal Freedom. Dierenrechten moeten echter niet worden verward met dierenwelzijn. In de praktijk zullen de omstandigheden nauwelijks verbeteren als een recht op welzijn in de grondwet wordt vastgelegd. Waarom niet? Klik hier.

Dieren in de Oostvaardersplassen

In de Oostvaardersplassen gaan grote grazers dood van de honger. Er zou geen probleem zijn in Flevoland wanneer het gebied gewoon zou aansluiten bij de Ecologische HoofdStructuur (EHS). Dan zouden de grote grazers gewoon kunnen wegtrekken wanneer er onvoldoende te eten was. Nu sterven jaarlijks 700 van de 3100 dieren. Een groot deel daarvan komt om van de honger.

Wat nu te doen? Afschieten of bijvoeren of geboortebeperking?

Afschieten kun je zien als een wrede vorm van geboortebeperking, waarvan het bezwaar voornamelijk bestaat bij de mensen die vinden dat je dieren niet mag doden.

Bijvoeren zou na verloop van tijd ook leiden tot overbevolking, dus dat is “uitstel van executie”.

Zolang aansluiting bij de Europese Ecologische Hoofdstructuur nog niet gerealiseerd is, lijkt geboortebeperking door pil, castratie en sterilisatie de enige diervriendelijke oplossing.
Dat is een goed compromis tussen dierenrechten en dierenwelzijn.