Verburg: geen drempel tegen buitenlands bio-industrie vlees

Minister Verburg gaat in 2007 bij de WTO onderhandelingen niet inzetten op bescherming van de Nederlandse markt voor dierlijke producten welke afkomstig zijn van dieren die onder slechtere omstandigheden worden gehouden dan in Nederland.

Dat is jammer, maar ook wel verklaarbaar. Immers gelijke monniken en gelijke kappen. Als we dieronvriendelijk vlees uit het buitenland gaan weren, moeten we ook geen dieronvriendelijk vlees naar het buitenland exporteren. Omdat Nederland zoveel vlees uit de bio-industrie exporteert (voor iedere drie dieren in Nederland worden er twee geëxporteerd) is niet in het belang van deze sector om deze export in gevaar te brengen.

Willen we zowel in eigen land als in het buitenland de bereidheid verhogen om dieronvriendelijk vlees te stoppen dan zullen we eerst onze eigen veestapel in de intensieve veehouderij moeten afbouwen.

De blindheid van de media voor exportgevolgen voor dieren

Bij de verslaggeving van de uitbraak van de blauwtongziekte valt het op dat de media wel aandacht schenken aan de economische gevolgen van de exportstop voor de veehandelaren en niet voor het dierenleed dat de export oplevert.
Doordat de meeste dieren in Nederland voor de export worden gehouden is de export de grootste veroorzaker van dierenleed. Deze relatie lijken de meeste Nederlanders niet te willen zien. Dat het vervoeren van levende dieren over grote afstanden dierenleed oplevert is van tijd tot tijd duidelijk in de media af te lezen. Maar ook de dieren waarvan het vlees of de producten naar het buitenland worden geëxporteerd lijden doordat hun levensomstandigheden om economische redenen minimaal moeten worden gehouden.
Voor wie geïnteresseerd is in deze achtergronden, leze hier verder.

Snijden in varkenstapel of varkensballen?

De reconstructie van de Brabantse varkenshouderij heeft meerdere redenen. Eén daarvan is preventief: wanneer er weer varkenspest uitbreekt, hoopt men de verspreiding te vertragen door stroken te maken, die voor het virus lastig zijn over te steken. Deze stroken zouden moeten bestaan uit gebied zonder varkenshouderij.
Het castreren van biggen doen varkenshouders omdat het vlees van een deel van de mannelijke biggen wanneer deze volwassen worden een duidelijke berengeur afgeeft.
Om dit te voorkomen zijn er grofweg 2 ingrepen mogelijk: de biggetjes castreren of de biggetjes eerder naar de slacht brengen.
Castreren doet pijn en kost 1 euro dertig wanneer dit onder verdoving moet gebeuren. Een varken eerder naar de slacht brengen, betekent mogelijk een lagere opbrengst omdat het dier mogelijk nog niet helemaal volgroeid is.
Kortom het gaat de varkenshouders om de centen.
En waarom zijn die centen zo belangrijk? Omdat men wil exporteren. Wil men goedkoper produceren dan collega’s uit het buitenland dan telt iedere cent.
Maar waarom laat Nederland nog steeds toe dat met name in Brabant een zeer grote overproductie van varkens plaatsvindt, terwijl in de direct omgeving over de grens (in België en Duitsland) voldoende varkensvlees wordt geproduceerd voor de eigen consumptie?
De overproductie van varkensvlees veroorzaakt dierenleed en schade aan het milieu (de Peel).
Een duurzame oplossing kan worden gevonden in het snijden van de Brabantse varkensstapel.

Importverbod van wilde vogels

Volgens het ANP zal de import van wilde vogels door handelaren binnen de EU binnen enkele dagen worden verboden. Burgers mogen nog maximaal vijf vogels invoeren uit andere landen, mits de dieren zijn ingeënt of buiten de EU in quarantaine hebben gezeten.

In een eerder bericht was te lezen:
De Faunabescherming vraagt de minister ook om een jachtreizenverbod in te stellen naar vogelpestlanden zoals Roemenië. Juist het contact met in het wild levende dieren (ook wilde zwijnen kunnen drager zijn van het vogelpestvirus), de import van jachttrofeeën en wild en het met bemodderde terreinwagens diep doordringen in vogelpestgebieden om vervolgens terug te reizen naar Nederland in niet ontsmette auto's, maakt de kans op import van H5N1 onacceptabel groot. Tijdens het jachtseizoen reizen grote groepen Nederlandse jagers af naar Roemenië en ook per vliegtuig naar Turkije (bij de Zwarte Zee) en Rusland om de drijfjacht op wilde zwijnen, herten en beren te beoefenen. Reden daarvoor is dat de drijfjacht hier (nog) verboden is.
Tot zover het bericht.

Het zou dus mooi zijn als de EU ook de import van dode vogels gaat verbieden. Nog mooier zou het zijn als ook de im- en export van wilde en tamme, levende en dode vogels zou worden verboden.

Heeft een intensieve veehouder bestaansrecht?

Nu de vogelgriep in aantocht is en er mogelijk weer op grote schaal geruimd gaat worden, is het goed om weer eens stil te staan op de economie van de intensieve pluimveehouderij. Wat de meeste mensen in Nederland zich niet realiseren is dat het grootste deel van de producten uit de pluimveehouderij verkocht wordt op de buitenlandse markt. Om dat te kunnen doen moeten de Nederlandse veehouders zo weinig mogelijk geld spenderen aan het welzijn van hun kippen omdat elk extra dubbeltje hun marktpositie verzwakt.
Dus een pluimveehouder doet zijn kippen tekort om zijn buitenlandse college te kunnen concurreren. Dat is toch te gek voor woorden!
U als consument en kiezer kan hierop invloed uitoefenen door uw stem uit te brengen op een partij die de (verborgen en indirecte) exportsubsidies van deze sector wil afschaffen. Wanneer u in de supermarkt komt, kunt het beste een product kopen met een keurmerk dat niet bijdraagt aan de moordende concurrentie.

Vaccineren hobbydieren

PVE vreest voor export door vaccineren hobbydieren, (Agrarisch Dagblad, 21/10/2005).

Je zou verwachten dat boeren die kippen of andere dieren voor hun hobby houden dat op zo'n beperkte schaal doen dat de producten daarvan niet in het reguliere circuit terecht komen. Blijkbaar is dat anders want de PVE is bang dat wanneer hobbykippen gevaccineerd worden dat dan hun vlees mogelijk met dat van de niet gevaccineerde kippen vermengd wordt. Wanneer het buitenland dan testen naar vogelgriep-aanwijzingen op dat vlees doet, kan de verdenking ontstaan dat het vlees "besmet" is. Een oplossing is een markervaccin dat bij testen duidelijk maakt dat het afkomstig is van gevaccineerde dieren. Een andere oplossing natuurlijk is de veestapel van hobbydieren aan een maximum te stellen, zodat zij hun producten op lokale schaal of eigen gebruik kunnen afzetten.
Veel hobbyboeren houden dieren ook vanwege de inkomsten, het woord "hobby" is dan eigenlijk niet van toepassing, het zijn meer kleinschalige veehouders.

Gaat de pluimveehouderij een vogelgriep overleven?

Minister Veerman kondigde in het najaar 2003 aan dat hij de intensieve veehouderij niet meer zou steunen als er weer een varkenspest of vogelgriep zou uitbreken. Intensieve veehouders gaven als commentaar dat hun bedrijf een nieuwe pest- of MKZ uitbraak niet zouden overleven.
Ondertussen nadert er vanuit Zuid-Oost Europa een nieuwe vogelgriep. In de EU wordt alweer steun gezocht voor de gedupeerde veehouders.
Vanuit het oogpunt van tegenstanders van de intensieve veehouderij zou een nieuwe vogelgriep-uitbraak een zegen zijn. De huidige bio-industrie is gericht op export. 2 van de 3 dieren in de veehouderij worden geëxporteerd. Zou deze veestapel door de vogelgriep, varkenspest of MKZ worden gedecimeerd dan wordt de kans groter dat de overblijvende veehouders zich gaan realiseren dat grootschalig denken geen toekomst meer heeft. Dit vergroot de kansen van biologische veehouders. Belangrijk is dan natuurlijk wel dat zij hun dieren buiten laten lopen en preventief vaccineren. Wanneer de producten dan nog alleen op de binnenlandse markt worden verkocht is, vervalt het huidig bezwaar dat de buitenlandse markten dergelijke producten tegenhouden.