Reguliere slacht net zo dieronvriendelijk als Halal

Bij het gewone, niet Halal vlees worden de dieren eerst verdoofd voordat ze geslacht worden. Echter, met die verdoving is van alles mis. Kippen gaan door een waterbad waar stroom op staat en worden geacht direct buiten bewustzijn te raken. De praktijk is anders. De kippen worden alleen maar gekweld door de stroom en blijven vaak bij bewustzijn. Dubbele ellende derhalve: eerst een zware elektrische shock door de kop en daarna de slacht.

Varkens worden vaak verdoofd door middel van CO2 gas. De excitatie fase (lees doodstrijd) is vaak langdurig en wreed.

De stelling van de Partij voor de Dieren dat de dodingsmethoden voor dieren aan strenge regels onderworpen zijn is onjuist. Het grootste deel van de dieren, Halal en niet Halal, wordt op een pijnlijke manier geslacht, zelfs als men zich aan de wet houdt. Controle is er vrijwel niet of is door het ontbreken van apparatuur niet mogelijk. Overtredingen van de wet komen dan ook veelvuldig voor.

Klik hier om meer te lezen over halal slachten of in de Internetversie bij de labels.

Slachting onder zeehonden begonnen

De Canadese zeehondenjacht is begonnen. Honderdduizenden dieren zullen dit jaar weer worden afgeslacht voor hun mooie vacht. Er hebben terecht al veel protesten geklonken tegen deze vorm van jacht, zowel van de kant van dierenbeschermingsorganisaties als van celebrities zoals de voormalige Beatle-zanger Paul McCartney en zijn vrouw Heather Mills McCartney.
Toch zullen sommigen zich afvragen waarom de slachting onder zeehonden zoveel meer emoties oproept dan bijvoorbeeld het lot van miljoenen dieren in de bio-industrie.
Maar is al die ophef wel terecht? Het zou numeriek absurd zijn als men de honderdduizenden zeehonden die nu gedood zullen worden belangrijker of schokkender zou vinden dan wat mensen landbouwhuisdieren dagelijks en het hele jaar door aandoen. Maar dat neemt niet weg dat we ons ook bij de 'oogst' van zeehondenbaby's en aanverwante dieren geconfronteerd zien met een grote misdaad die ingaat tegen elementaire menselijke gevoelens. Het gaat om intelligente zeezoogdieren die relatief gezien nauw verwant zijn aan de mens en die van nature extra gemakkelijk gevoelens van sympathie en mededogen bij ons oproepen. Bovendien gaat het om bont, een product dat volstrekt overbodig is, een luxe-product dus. Dieren voor zoiets laten sterven is zelfs voor veel vleeseters nog overduidelijk immoreel.
Overigens is het natuurbeschermingsargument tegen de jacht gericht op het behoud van de soort niet krachtig genoeg, want zolang de soort genoeg op peil blijft, is deze vorm van natuurbescherming waarschijnlijk goed verenigbaar met het afschieten of doodknuppelen van individuele dieren.
Anderzijds is het economische argument van voorstanders een regelrechte gotspe. Alsof alleen het vermoorden van weerloze dieren voor voldoende geld in het laatje zou kunnen zorgen! Het is de plicht van de Canadese regering om voor minder dieronvriendelijk werk te zorgen.

Titus Rivas

Arm schaap: slachtoffer of statussymbool?

Jaarlijks vieren in Nederland moslims met een offerfeest het einde van de hadj (de pelgrimage naar Mekka). Dit is een dag waarop zij 1 of meer dieren offeren. Een derde van het vlees wordt weggegeven aan de armen. Omdat geen enkele moslim gierig wil lijken worden er als een soort statussymbool meer dieren geofferd dan nodig is, waardoor het feest meer en meer op een barbecueparty gaat lijken. Sommige rijke Turken laten wel 100 schapen slachten! Anderen lenen geld om een schaap te kopen om niet armlastig te lijken.

Gelukkig gaan er in de islamitische gemeenschap stemmen op om geld in plaats van dieren te offeren. Het slachten is namelijk niet een voorschrift (farz), maar een gewoonte (sünnet). Het zou een goede zaak zijn als men naar alternatieven voor de slacht zou zoeken of wanneer de moslims zouden afzien van het offeren van dieren. Dat kost minder dierenleed en minder geld en levert de moslims een onbetaalbare goodwill op.
Meer over ritueel slachten, klik hier.