Argumenten van tegenstanders van de bio-industrie worden vaak vertekend

Mensen die vinden dat de Nederlandse veehouderij te groot is, dat wil zeggen te veel dieren omvat, pleiten voor het afschaffen van de bio-industrie. Die mensen vinden niet dat er geen vee gehouden zou mogen worden, ze pleiten voor sanering. In Nederland worden drie keer zoveel dieren in de veehouderij gehouden dan voor de eigen vaderlandse voedselbehoefte nodig is.
Niemand pleit ervoor om geen enkele vorm van landbouw meer te hebben en al het voedsel te importeren. Een dergelijke situatie zou overigens prima te organiseren zijn, maar is gewoonweg niet aan de orde en er is ook vrijwel niemand die er behoefte aan heeft. Soms zijn er wat economen die ons voorrekenen dat alle boeren het land uit financieel best uit zou kunnen. Vaak worden ontwikkelingen gevoed door wat er kan, maar dat is gelukkig in dit geval niet zo. De roep om de veestapel te verkleinen hangt meer samen met de opvatting dat de intensieve manier van vee houden tegenwoordig niet meer kan en ook financieel niet zo aantrekkelijk is, dus waarom doorgaan op een doodlopende weg?

Een ander voorbeeld is de roep om minder vlees te gaan eten. Dat is beter voor het klimaat. Bijna niemand zegt hierbij dat je vegetariër moet worden. Vegetariër daar is niets mis mee, integendeel, maar met wat minder vlees te eten zijn al heel wat problemen verkleind of opgelost.

Wat hier gebeurt is het hanteren van drogredenen. Dat zijn oneigenlijke argumenten die in heel veel verschillende vormen voorkomen. Soms uit onwetendheid, soms uit een niet integere motivatie.
Het type drogreden dat hierboven wordt aangehaald is “Het vertekenen van de standpunten”.

Wie graag in debat gaat met anderen en niet om oneigenlijke redenen vastgepraat of gevloerd wil worden, kan zich maar beter in het bestaan van drogredenen verdiepen en er zich tegen wapenen.

Heilige koeien

Zowel fervente automobilisten als verstokte vleeseters kunnen nogal verbolgen reageren als ze worden gewezen op de schadelijke gevolgen die hun overmatige autogebruik of vleesconsumptie heeft voor de wereld waarin we leven. Hoe we ons verplaatsen, hoe vaak en hoe ver, wat we eten en hoeveel: het lijken onaantastbare rechten, het zijn persoonlijke vrijheden. Wie deze heikele onderwerpen aansnijdt, maakt zich niet populair.

Echter, de ‘heilige koe’ op ons bord blijkt het milieu nog zwaarder te belasten dan die op onze oprit. Zelfs Wageningen Universiteit – met zeven door de zuivel- en vleesindustrie gesponsorde professoren – heeft na maandenlang rekenen, en nog eens rekenen, met zichtbare tegenzin toegegeven dat de cijfers en conclusies van ‘Meat the Truth’, de door Marianne Thieme (PvdD) gemaakte aanvulling op de klimaatfilm van Al Gore, kloppen als een zwerende vinger. De veehouderij produceert wereldwijd meer broeikasgassen dan al het verkeer en transport bij elkaar en legt een onevenredig groot beslag op de beschikbare landbouwgrond en drinkwatervoorraden. De vleesproductie is bovendien een drama voor de wereldvoedselverdeling, omdat er véél meer kilo’s plantaardige eiwitten (soja en granen) in de magen van ‘productiedieren’ verdwijnen dan het aan kilo’s vlees oplevert.

Hoe leg je uit aan de bewoners van een Polynesisch eiland dat langzaam maar zeker onder de zeespiegel verdwijnt, aan een moeder in Ethiopië die geen eten heeft voor haar kinderen, of aan de Amazone-indianen die uit hun leefgebied worden verdreven door de sojagiganten die ons veevoer produceren, dat wij hén alles ontnemen omdat wij zélf menen recht te hebben op onze persoonlijke vrijheden? Het scheelt dat we hen niet in de ogen hoeven te kijken. En ach, die slordige 500 miljoen dieren die er jaarlijks in Nederland doorheen worden gejaagd in de bio industrie: ‘we’ hebben allang besloten dat we hen geen uitleg verschuldigd zijn.

Daniëlle Hutter, Lemmer

Slechts 2 euro marge per vleesvarken

Prijzen voor varkens stijgen en dalen en varkenshouders reageren daar weer op door meer of minder varkens te houden. Dat heet de varkenscyclus. Gemiddeld echter krijgt een varkenshouder slechts 2 euro meer per vleesvarken dan hij er aan uitgeeft. Daarvoor wordt dat varken onder minimale welzijnsomstandigheden een half jaar lang gevoed en gehuisvest. Dan is het arme beest zwaar genoeg om geslacht te worden.
Geen wonder dat varkens in grote aantallen worden gehouden en er steeds meer megastallen in het landschap verschijnen. De varkenshouder zou geen droge boterham verdienen bij kleine aantallen. De steeds kleiner wordende marges leiden tot nog meer schaalvergroting. Om deze grote aantallen te kunnen afzetten wordt geconcurreerd op de wereldmarkt. Ook wordt dezelfde wereldmarkt gebruikt om varkensvoer zo goedkoop mogelijk te produceren. Hele oerwouden worden gekapt om sojavoer te kunnen verbouwen. Ook leidt de overproductie in eigen land tot een mestprobleem. Oud LNV-minister Veerman zei eens: “We importeren veevoer, we exporteren goedkoop vlees en de rotzooi blijft achter”.



Bij deze wedloop zijn bijna alleen maar verliezers: voedselprijzen stijgen omdat graan, rijst en maïs niet aan mensen als voedsel wordt aangeboden, maar wordt verwerkt in veevoer of biobrandstof. Mensen uit de derde wereld en arme landen in het algemeen zijn steeds meer geld kwijt aan voeding. De hoge mestproductie leidt in ons land tot milieuproblemen en de druk van behoud van concurrentiepositie verlaagt de dierenwelzijnscondities.
De oplossing? Sanering van de intensieve veehouderij. Er wordt al jaren in ons land meer varkens, kippen en koeien geproduceerd dan we zelf nodig hebben en de hoeveelheid die we zelf nodig hebben kan nog veel kleiner, want Nederlanders eten teveel eiwitten, wat tot allerlei welvaartsziekten leidt (bijv. kanker).
Minderen op de vleesconsumptie is ook goed voor het klimaat, want de vleesproductie levert nationaal en mondiaal de grootste bijdrage aan de opwarming van de aarde.
Onze economie zal er niet onder leiden en ons land wordt er leefbaarder door.

Kerstgedachte van Sabine

Mijn kerstgedachte
Het is niet alleen kerst voor ons mensen, het is kerstmis voor elk levend wezen.
Laten we tijdens de feestdagen aan alle dieren denken, want zij worden vergeten.
Ik heb het over alle vergeten dieren achter grote gesloten deuren, de dieren die wij NIET zien.
Massaal belanden miljoenen dieren, elk jaar maar weer, op ons bord. We willen niet weten welk leed hierachter schuil gaat. Zij zijn tenslotte vetgemest om onze verlangens te verwezenlijken.
Varkens worden platgedrukt in kleine ruimtes, zij hebben geen loopruimte. Ze moeten zo snel mogelijk dik worden, want wij willen iets lekkers op tafel. Varkens zien geen daglicht, zij tellen niet mee, want ze zijn op deze wereld om ons maagje te vullen.
Wat is het verschil tussen een varken en een kat? Delen zij niet iets heel wezenlijks met elkaar? Een kloppend hart? Pijn? Genot? Eenzaamheid? Verdriet? Honger? Angst?
We zouden onszelf enkel goedpraten, wanneer we ons wijs zouden maken dat een varken, koe, kip, kalkoen, konijn, kalf, lam, kreeft en een schaap geen pijn ervaren.
Een varken wordt na enkele maanden, tijdens zijn verschrikkelijke leventje, ook nog eens opgejut om de veewagen in te gaan. Een varken voelt uitstekend aan wanneer er iets loos is. Denk niet dat de varkens in deze wagen veel plezier hebben, zij zijn verschrikkelijk bang. Durft u te kijken, wanneer u zo´n wagen op de snelweg passeert?

Koeien worden het slachthuis ingedreven, zij staan erbij, wanneer hun voorganger geëlektrocuteerd wordt. Ooit de doodsangst van een koe gezien? Ooit in haar ogen gekeken? Of durven we niet, bang om onszelf hiermee te confronteren. Ja, koeien kunnen OOK huilen, ook kreeften schreeuwen het uit wanneer zij in kokend heet water belanden.
Wij mensen zijn BANG, bang om iets te voelen wat we niet willen voelen, nl: pijn en verdriet wanneer we deze prachtige wezens het slachthuis in zien lopen.
Dagelijks worden dieren voor ons plezier gedood, maar tijdens de kerst worden zij nog massaler de dood ingedreven, omdat WIJ dit willen.
Denk met de kerst aan hen, aan hen die we niet zien, en spaar hen. Eet wat vaker een dagje geen vlees, bijvoorbeeld tijdens de kerstdagen.
Kerstmis heeft te maken met de geboorte en niet met de dood.

Ik geef alle prachtige dieren een aai, een kus en een knuffel tijdens de kerst, zij tellen namelijk mee....
Geef hen het respect, respecteer hen zoals u uw naasten zou respecteren.
Vrolijk kerstfeest allemaal.

Voorzitter, Sabine

Met vriendelijke groeten,
voorzitter: Sabine van der Meer
www.zwerfkat.com
www.buddykat.be

Bereiden varkensvlees is een klein risico voor besmetting met MRSA

Veel varkens (40%) zijn drager van Methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA). Dit komt waarschijnlijk doordat de gangbare varkenshouderij veel gebruik maakt van antibiotica. Niet alleen als medicijn, maar ook als preventief medicijn en kortgeleden pas verboden als groeibevorderaar. Hierdoor kon de bacterie resistentie tegen antibiotica ontwikkelen en zich ongestoord vermenigvuldigen. In het slachthuis kan ook varkensvlees erdoor besmet raken. Ook kalfsvlees kan de besmetting hebben. Mogelijk is biologisch vlees minder vaak besmet.
MRSA kan ook op varkensvlees voorkomen (ca. 2%). Bij het bereiden van rauw varkensvlees is het daarom belangrijk hygiënisch te werken en de handen goed te wassen. Op bereid varkensvlees komt de bacterie niet meer voor. Dat is logisch, want dat is het gevolg van het braden. Of de bacterie in of op degene achterblijft, die het vlees bereidt, is onbekend.

Van de Nederlandse bevolking is naar schatting 0,03% drager van de MRSA-bacterie. Een deel van hen is beroepsmatig in aanraking gekomen met de bacterie, zoals varkenshouders. Uit een kleinschalig onderzoek door de Universiteit van Nijmegen bleken 6 van 26 onderzochte varkenshouders besmet met een aan varkens gelieerd type van MRSA. Een ander deel van de menselijke dragers is ermee besmet in het ziekenhuis.
De bacterie is geen probleem voor de drager tot het moment dat deze kwetsbaar wordt bij ziekte. Op dat moment is er vaak geen antibiotica meer effectief om een infectie uitbraak tegen te gaan. Overlijden is dan een groot risico.

Voor verhoging dierenwelzijn moet meer gebeuren dan informatie op etiketten

Etiketten over dierenwelzijn en de herkomst van vlees en vis leiden vooral tot 'vriendelijker' consumeren bij mensen die al bovenmatig in sociale rechtvaardigheid en duurzaamheid geïnteresseerd zijn. De feiten op de verpakking leiden niet automatisch tot beklijvende keuzes voor diervriendelijk voedsel bij andere mensen.
Dat blijkt uit onderzoek waar Carolien Hoogland 11 december op promoveert aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Hoogland tempert hiermee hooggespannen verwachtingen van politici van onder meer D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren. Volgens de promovenda helpen etiketten over de herkomst van producten mensen wel bij het maken van hun keuzes.

Bovenstaande conclusies zijn een beetje open deur. Je moet wel erg naïef zijn om te denken dat het geven informatie alleen voldoende is voor gedragsverandering. Hiervoor moet er meer gebeuren dan mensen te overtuigen van het nut van diervriendelijk vlees. Mensen moeten zich ook verantwoordelijk voelen en de effectiviteit van een diervriendelijkere aankoop onderschrijven.
Psychologen hebben voor gedragsverandering al heel lang een goed onderbouwd model gemaakt. Wil men die inzichten inzetten dan is veel energie nodig in het ondersteunen van een campagne. Die bewustwording moet samengaan met daadwerkelijke verbeteringen in de situatie in de veehouderij.

Natuurlijk doden?

Sommige mensen hebben niets tegen het eten van vlees, maar alleen tegen de manier waarop dit in de bio-industrie geproduceerd wordt. Het liefst zouden ze alleen vlees eten van dieren die een zo natuurlijk mogelijk leven hebben geleid, bijvoorbeeld van dieren van een ekologisch boerenbedrijf, maar liever nog uit de vrije natuur.
Daarbij wordt nog wel eens een beeld opgeroepen van de 'noble savage', de natuurmens die respectvol en ekologisch verantwoord met prooidieren om zou gaan. Natuurlijk is dit beeld erg overtrokken, want mensen hebben dieren altijd overbejaagd en zeker met individuele dieren is vaak niet bepaald respectvol omgesprongen. Dat is heus geen uitvinding van blanke Europeanen.
Een andere associatie is die van het edele roofdier dat proportioneel met zijn jachtinstinct om zou springen. Dit slaat werkelijk nergens op, omdat het bekend is dat roofdieren kunnen 'spelen' met prooien zonder dat ze honger hebben en ook onderling kunnen ze elkaar naar het leven staan.

Het 'natuurlijke' doden van dieren voor hun vlees blijft nu eenmaal per definitie een bloederig, pijnlijk en angstig gebeuren. En voor de overleving van mensen is het eten van vlees volstrekt onnodig en dus immoreel. Als we ons in dit geval al door een 'natuurlijke' neiging moeten laten leiden, dan alleen door wat ons wordt ingegeven door ons natuurlijk vermogen tot mededogen.

Titus Rivas

FAO-medewerkster Fresco dubieus geciteerd

Cursief commentaar op het bericht in Zibb met als titel “vlees belangrijkste groeisector”.

In Zibb:
Fresco neemt aan het eind van deze maand afscheid van de FAO. In het dagblad Trouw zegt ze dat ontmoedigen van de vleesconsumptie geen oplossing van het hongerprobleem is.

Algemeen wordt erkend dat het hongerprobleem vooraleerst een distributieprobleem is. In sommige gebieden kunnen hulpverleners hongerenden niet bereiken door bijvoorbeeld oorlogsomstandigheden.

”Het zou een heleboel mensen in hun bestaan aantasten. Vlees is de belangrijkste groeisector binnen de landbouw en het stimuleert ook de soja– en graanproductie. Er is op zich niks tegen vlees. Alleen niet van een slechte kwaliteit, niet op een respectloze manier jegens de dieren, niet op een manier die het milieu aantast, en niet te veel.”

Deze uitspraak van hoogleraar Fresco kan velen op het verkeerde been zetten. Een groot deel van de soja- en graanproductie is bestemd als veevoer.

Toch zou de Nederlander zijn vleesconsumptie kunnen matigen. Een of twee keer in de week een omeletdag, een visdag of een vegetarische dag zou beter zijn. ”Maar in zijn algemeenheid zie ik niets in taboes en nieuwe verboden”, aldus Fresco in Trouw.

Deze uitspraak is niet hemelschokkend. Westerse mensen en veel hongerenden zullen niets zien in taboes en nieuwe verboden.

Tot zover (commentaar op) Zibb.

Een beetje geeft Louise Fresco wel aanleiding tot het verkeerd interpreteren van haar visie, want zij spaart graag de kool en de geit. Waarschijnlijk een "beroepsdeformatie" van het FAO-werk.

Klik hier, voor wie geïnteresseerd is in haar oratie.

Klik hier, voor wie weten wat de gevolgen zijn van de westerse vleesconsumptie op de omstandigheden in de Derde Wereld.

Debat over het veelzijdige stukje vlees

POLITIEK DEBAT ONDER LEIDING VAN JAN TERLOUW
"HET VEELZIJDIGE STUKJE VLEES"

Milieudefensie, de Nederlandse Vegetariërsbond en Stichting Varkens in Nood
organiseren samen een politiek debat over de noodzaak
tot verandering van vleesproductie en consumptie.

►► A C H T E R G R O N D

De productie van vlees heeft allerlei negatieve gevolgen voor dierenwelzijn, voor de honger in de wereld en voor het milieu. Denk aan de sloop van enorme oerwouden voor de teelt van soja voor varkensvoer, dieren die hun hele leven in stalen kooien vastgezet worden en graan dat in plaats van aan hongerige mensen aan kippen wordt gegeven. Nederland neemt in de wereld van het vlees een vooraanstaande positie in wat betreft het aantal dieren en de consumptie van dierlijke producten. En Nederland loopt voorop bij de ontwikkeling van nog efficiëntere, nog dieronvriendelijkere manieren om de productie te verhogen.

► Vraagstelling aan de politiek:

De negatieve gevolgen van de productie van vlees zijn welbekend, maar wat denken de politici er aan te zullen doen? Of moet de verantwoordelijkheid voor de productiedieren aan de markt (lees: de consument) aan de EU of aan de supermarkten overgelaten worden?

Is het misschien wel zo dat de problematiek van vlees eten door milieu- en dierenbeschermings-organisaties (bewust) wordt overdreven? Of is de politiek van mening dat de Nederland minder vlees moet eten en dat hiervoor een extra belasting op vlees geheven moet worden?

Op deze en andere vragen zullen de politici

Boris van der Ham (D66 Tweede Kamer)
Ger Koopmans (CDA Tweede Kamer)
Krista van Velzen (SP Tweede Kamer)
Harm Evert Waalkens (PvdA Tweede Kamer)
Jan Mulder (VVD Europees Parlement)

antwoord moeten geven. Het debat staat onder leiding van Jan Terlouw.


►► P R O G R A M M A

Paradiso Weteringschans 6-8, Amsterdam

Zondagochtend 28 mei 2006
Zaal open: 10.30 uur
Aanvang: 11.00 uur

De entree bedraagt € 4,50 en voor studenten is dit € 2,00

►► R E S E R V E R E N

Reserveringen voor kaarten via www.varkensinnood.nl

►► M E E R I N F O

Voor overige vragen:
STICHTING VARKENS IN NOOD Postbus 14584 - 1001 LB Amsterdam
Hans Baaij 020 617 77 57 – 06 26 67 68 68 hans@varkensinnood.nl en www.varkensinnood.nl

Geen bio-industrie meer ipv kerncentrales tegen broeikaseffect

Nederland heeft moeite om maatregelen te vinden die effectief zijn bij het tegengaan van het broeikaseffect. Wanneer ons land een einde zou maken aan de intensieve veehouderij zou het op vele fronten een effectieve bijdrage leveren aan een betere en zuinigere wereld. Ons land importeert van ver weg veevoer en voert vervolgens 70% van haar vlees en zuivel uit naar het buitenland. Het buitenland op haar beurt brengt dezelfde producten ook hier op de markt.
Dat is veel zinloos gesleep, met de natuur, het milieu en het vee als slachtoffers.
Stoppen met de bio-industrie en minder vlees eten maakt de aanleg van kerncentrales overbodig.

Meer lezen over energieverlies door de vleesconsumptie? Klik hier.