Plofkip, net op tijd naar de slacht

De actiegroep Wakker Dier is er in geslaagd om Unilever te bewegen om geen plofkippen meer te gebruiken.
Maar is een vleeskuiken 2 weken langer laten leven een duurzaam besluit?
Over een jaar zal de Nederlandse consument kip eten van een jong dier dat acht weken heeft geleefd, terwijl de plofkip van nu al na 6 weken naar de slacht gaat.

Er zullen mensen zijn die het argument aandragen dat de plofkip minder milieubelastend is dan een kip die langer en buiten heeft geleefd.
De snelgroeiende vleeskuikens gebruiken minder voer omdat zij alle energie gebruiken om te groeien en niet om te bewegen.

Het dierenwelzijn van kippen wordt door de Dierenbescherming zichtbaar gemaakt door sterren.
Is het leven van het dier (met 1 ster) dat langzamer groeit en dat twee weken langer leeft echt zo veel beter?
Kijk en oordeel zelf hieronder of lees het verhaal van Gerard van Westerloo over de Kippenmoord.

Boodschap van de filmmakers in deze video: koop alstublieft geen kippenvlees meer dat afkomstig is van de bio-industrie.

Voor wie het moeilijk is om de voor- en nadelen van vlees eten op een verantwoorde manier te wegen: eet geen vlees meer. Dat kan net zo lekker zijn en bij gevarieerd eten heeft het geen enkel nadeel..

Oude Spaanse koning zet zichzelf ten schande door doden olifant

De 74-jarige Spaanse koning Juan Carlos brak zijn heup door te struikelen in zijn hotel op een reis voor een olifantenjacht in het Afrikaanse Botswana.
Bijna alle deelnemers aan een enquête van de conservatieve krant El Mundo vonden het niet gepast dat Juan Carlos in deze voor Spanje moeilijke economische tijden in Afrika op olifanten aan het jagen was.
Opmerkelijk is dat het lot van de olifant blijkbaar niet het onderwerp van discussie was.

De gedode olifant was als gevolg van de overpopulatie waarschijnlijk ook geschoten. Nu verdienen er meer mensen aan, maar het is een gemiste kans voor de koning om wat zinvols voor wilde dieren te doen. Het geld had beter besteed kunnen worden aan het voorkomen van overpopulatie. Dan had de koning op safari mooie foto's kunnen schieten van levende dieren. Als hij die foto's vervolgens zelf had genomen, was er misschien nog iets heroïsch aan. Nu overheerst een laffe nasmaak.

Het “jagen” -lees doodschieten- van dieren is big business. Sommige diersoorten worden (net als in Nederland fazanten) speciaal gefokt om kort losgelaten en vervolgens gedood te worden door mensen die bereid zijn voor deze “trofee” veel geld te betalen. Ze sussen hun geweten door te denken dat zij zo bijdragen aan het behoud van wild in de vrije natuur.

Wie meer wil weten over deze zogeheten “canned hunting”, kan deze video bekijken.

Vossen ingezet als beheerders van ganzen

SOVON is een onderzoek gestart naar de invloed van vossen op broedende grauwe ganzen (zie video).

De aantallen in ons land broedende grauwe ganzen nemen nog steeds toe en daarmee de schade. Onderzoek in de Gelderse Poort moet uitwijzen wat de invloed van vossen is op broedende grauwe ganzen door gezenderde vossen te volgen.

De Zoogdiervereniging, Bureau Mulder-natuurlijk en SOVON Vogelonderzoek voeren in opdracht van het Faunafonds het onderzoek uit. Het Faunafonds financiert onderzoek naar faunaschade, preventiemiddelen en het beheer van de Nederlandse fauna. Onderzocht wordt in welke mate vossen grauwe ganzen afhouden van het tot broeden komen. Daarnaast richt het onderzoek zich op de mate waarin vossen legsels en kuikens van grauwe ganzen opeten.

De eerste twee vossen ‘Joep’ en ‘Loes’ zijn vorige week in de Ooijpolder (bij Nijmegen) gevangen en voorzien van een zender. De vossen zijn genoemd naar twee personen, die nauw betrokken zijn bij het onderzoek. Door de vossen de komende tijd te gaan volgen, hoopt men meer te weten over de interacties tussen vos en grauwe gans.

Tot zover de site van SOVON.

In een artikeltje hierover in de Volkskrant onder de titel Jagerprooi de vos helpt bij ganzenjacht noemt Marcel van Lieshout de vos een onvoorziene metgezel van de jager. Dat de vos goed ingezet zou kunnen tegen een overpopulatie van ganzen had de SOVON al eerder voorzien. Maar wil de vos over het hele land goed ingezet kunnen worden tegen ganzenoverlast dan zou de overheid er goed aan doen om deze inzet te combineren met de uitrol van de Ecologische HoofdStructuur.

Gamen met varkens via iPad, ziek of niet?

Bron Nieuwe Oogst. Wageningen UR en Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht ontwikkel(d)en een computerspel voor varkens en mensen: Pig Chase. Varkens en mensen kunnen hiermee met elkaar gamen. Het eerste ontwerp is deze week gepresenteerd, meldt VarkensNET.
In Pig Chase kunnen varkens via een scherm met lichteffecten interactie aangaan met een menselijke speler via een iPad. De menselijke speler kan via de iPad een lichteffect op de stalmuur besturen. Hierbij is het de bedoeling om de aandacht van het nieuwsgierige varken vast te houden en samen langs bepaalde doelen te bewegen.

Afleidingsmateriaal
Het huidige spel is vooral bedoeld als concept dat in varianten verder uitgewerkt moet worden. Het is nog niet bekend wat de waarde van het spel is als afleidingsmateriaal voor varkens. De komende maanden gaan de onderzoekers en ontwerpers door met het uitproberen van prototypes en het ontwikkelen van nieuwe spelideeën. Daadwerkelijk burgers met varkens laten spelen, laat echter nog even op zich wachten.

Kinderschoenen
'Mens-dier interactie via informatietechnologie is een terrein dat wereldwijd nog in de kinderschoenen staat. Het biedt mogelijkheden om op nieuwe manieren relaties met dieren aan te knopen en daarbij nieuwe dingen te leren over de cognitieve vermogens van dieren –en mensen', zegt mede-onderzoeker en filosoof Clemens Driessen van Wageningen Universiteit.

Bij wie het filmpje bekijkt, bekruipt ongetwijfeld het gevoel dat wie met echte varkens een computerspelletje wil spelen ver van het Ipadje is geraakt. Maar er is ook de kant dat mensen via dit spel eindelijk eens zelf kunnen aanschouwen onder welke deplorabele en saaie omstandigheden varkens in de bio-industrie moeten leven. Het is weliswaar een dure investering, maar wat zou de wereld een stuk diervriendelijker worden als elke zeug die haar leven lang tussen twee stangen moet doorbrengen aansluiting zou krijgen op Internet en contact heeft met consumenten?
Wie wil er nog vlees eten van het intelligente varken dat gedurende maanden zijn speelmaatje is geweest?

De universiteit als reclamebureau voor de zuivelindustrie

Persbericht EenVandaag

Opnieuw staat de wetenschap onder druk.

Na de universiteit van Tilburg ligt nu ook Wageningen University and Research Centre (WUR) onder vuur.

De WUR fungeert als reclamebureau voor de zuivelindustrie, zegt stichting Wakker Dier. In de uitzending van EenVandaag maakt Wakker Dier bekend een proefproces te starten tegen de WUR bij de Reclame Code Commissie.

Basis voor de klacht is een persbericht van de WUR waarin ze stellen dat ‘melk goed is tegen hart- en vaatziekten. ’.

‘Dit is misleiding en feitelijk onjuist’, zegt stichting Wakker Dier. Het wordt nog delicater als blijkt dat het persbericht is opgesteld om aandacht te trekken voor een onderzoek dat betaald is door de zuivelindustrie.

Dit persbericht is door verschillende media een op een overgenomen zonder enige nuancering, met alle eventuele gezondheidsrisico’s ten gevolg.

Wetenschappelijke studies en persberichten die er uit volgen vallen nu buiten de reclamerichtlijnen. Stichting Wakker Dier wil met het proefproces testen of dergelijke publicaties onder de reclameregels moeten vallen en stichting Wakker Dier wil een strengere controle op gesponsorde wetenschappelijke publicaties.

Natuurlijk middel tegen antibiotica vooral gunstig voor biologische veeteelt

Wetenschappers van de Universiteit Wageningen bevestigen de antibiotische werking van Allicine en wijzen op een grotere rol die natuurlijke middelen in de veeteelt kunnen spelen. Allicine is gemaakt van knoflook. De onderzoekers zeggen te weinig geld te hebben om grootschalig onderzoek hier naar te doen.

EenVandaag bezocht boeren en onderzoekers en vraagt staatssecretaris Bleker om een reactie.
Omdat Allicini (zie video) duurder is dan antibiotica en niet groeibevorderend werkt (wat gewone antibiotica wel doet) is de verwachting dat vooral biologische boeren het middel gaan gebruiken bij dierziekten.

Vogelbescherming wil zomerganzen schieten om winterganzen te beschermen

De opstelling van de Vogelbescherming in het aanpakken van de overlast van ganzen is merkwaardig. Zij balen ervan dat de jagers vanwege vrees voor imagoschade liever in de winter ganzen schieten dan in de zomer en dus het akkoord over ganzen tussen jagers, boeren en natuurbeschermers opbliezen. Dat is het begrijpelijke deel: in de winter schieten de jagers op overwinterende ganzen en zijn dan niet bezig de overlast van overzomerende ganzen te beperken, maar dienen puur hun eigen belang: veel overvliegende ganzen schieten, “n’importe qua welke soort”.
Onbegrijpelijker is dat de Vogelbescherming zich opwerpt voor de economische belangen van de agrarische sector. Het zijn de intensieve melkveehouders die hun vee het jaarrond op stal houden en voeren met raaigras die de overlast van de zomerganzen helpt veroorzaken. Raaigras is eiwitrijk en daar komen ganzen op af en zij vermenigvuldigen zich rijkelijk. Maar op de groene vlakten met raaigras lopen geen koeien en zijn dus ook nauwelijks de weidevogels die de Vogelbescherming zo graag ziet blijven in het landschap.
Waarom maakt de Vogelbescherming zich niet hard voor weidegang in landschap waarin ook de vos een habitat heeft? Dan kan de vos de gans binnen de perken houden (zie video). Weliswaar pakt een vos ook wel eens een weidevogel, maar dat is vaak in een wei waarin vogelbeschermers de nesten hebben gemarkeerd. Zo slim zijn de vossen nu ook wel weer.

Muskusratten mogen er zijn

De verantwoordelijkheid voor de muskusrattenbestrijding wordt door een wetswijziging overgeheveld van de provincies naar de waterschappen. De Partij voor de Dieren greep deze gelegenheid aan om via een amendement het waterschap de zorg te geven voor het voorkomen van schade veroorzaakt door muskusratten (zie video) en moerasbevers in plaats van het bestrijden van deze dieren ter voorkoming van schade. Op deze wijze kunnen waterschappen zelf kiezen of bestrijding van muskusratten noodzakelijk is, of dat alternatieven voor bestrijding afdoende zijn. Immers per waterschap moet kunnen worden vastgesteld of de dieren al dan niet een gevaar voor de plaatselijke veiligheid vormen.

Ook drie moties van de Partij voor de Dieren werden aangenomen. Dankzij de eerste motie moeten voortaan bij aanleg, ontwerp en groot onderhoud aan waterkeringen preventieve maatregelen tegen muskusrattengraverij zoveel mogelijk worden mee genomen. Dankzij de tweede motie komt er een onderzoek naar de effectiviteit van muskusrattenbestrijding: welke gevolgen hebben deze voor eventuele schade en de omvang van de populatie. En dankzij de derde motie wordt onderzocht of wrede verdrinkvallen verboden kunnen worden en zal gezocht worden naar diervriendelijke alternatieven.

The Cove: de dolfijn als voer voor menselijke consumptie

Al sinds TV-held Flipper zijn dolfijnen populair en geliefd bij het grote publiek. Met als gevolg een steeds groter wordende trek in de dolfijnen als toeristische attractie, om zien kunstjes te doen of om mee te zwemmen, met als gevolg een multi-miljoenen-industrie en de bedreiging van de diersoort zelf. Het stadje Taijii in Japan herbergt de grootste toeleverancier van dolfijnen in de wereld, maar niemand weet of krijgt toegang tot wat er daar nu werkelijk gebeurt in die dolfijnenbaai. Gewapend met ultramoderne apparatuur en befaamd dolfijnentrainer Richard O'Barry probeert het docu-team dit ondoordringbare gebied binnen te dringen. Met als gevolg schokkende resultaten, te zien in The Cove.

The Cove laat de perverse relatie zien van dolfinaria en de bijbehorende dolfijnhandel, en het slachten van dolfijnen als bijvangst, voor consumptie.
Verplichte kost voor iedere Dolfinarium-bezoeker.

Erwin Vermeulen die weken in Japan gevangen werd gehouden als wraak voor de acties van Seashepherd in Pauw & Witteman in debat met de directeur van het dolfinarium in Harderwijk.

Grenzen aan de vrijheid bij tradities in berokkenen dierenleed

Van de site van de Partij voor de Dieren:
Uit recent onderzoek van Wageningen UR blijkt andermaal dat dieren die onverdoofd geslacht worden ernstig pijn lijden bij deze vorm van slachten. Daarom heeft de Partij voor de Dieren het initiatief genomen een einde te maken aan alle vormen van onverdoofde rituele slacht in Nederland. De Partij voor de Dieren heeft hiervoor een initiatiefwetsvoorstel ingediend die spoedig in de Tweede Kamer zal worden behandeld. Marianne Thieme: “De vrijheid tot het uitvoeren van bepaalde riten en tradities houdt op waar mensen of dieren er leed door ondervinden”.

Let op, beelden in deze video zijn schokkend en niet geschikt voor kinderen.
De beelden van het onverdoofd ritueel slachten zijn met een verborgen camera opgenomen in verschillende slachthuizen in Nederland. Te zien is hoe schapen, runderen, geiten, kippen en konijnen zonder verdoving worden geslacht door middel van een halssnede. Daarna worden de dieren opgehangen om te “verbloeden”, waarbij ze nog lang naschokken en spartelen.

Melk, de ontstoken motor

In de melkveehouderij geldt internationaal marktwerking. Dat betekent dat wanneer er meer melk geproduceerd wordt, dat dan de prijs omlaag gaat. Maar ook dat wie de kostprijs laag weet te houden en veel produceert best wel wat kan verdienen. Soms zijn de weersomstandigheden in het buitenland zo extreem dat tijdelijk de melkprijs stijgt. En dat smaakt naar meer.
In de politiek daaromheen probeert de ene partij de melkproductie te verlagen en de andere partij zoveel mogelijk vrijheid te verkrijgen om zoveel te produceren als hij wil. Al jaren geldt binnen de landen van de EU een melkquotum. Wil een boer meer melken, dan moet hij quota bij kopen. In Nederland stoppen dagelijks boeren dus er komt regelmatig quota vrij. Sommige boeren hebben zelf niet eens een bedrijf, maar leven van hun quota. Melkt een boer over zijn quota dan moet hij een boete betalen. Afgesproken in de EU is dat in 2015 de quota worden afgeschaft. Tot 2015 mogen boeren jaarlijks 2% boven het quotum produceren. Nederlandse boeren doen dat, Duitse en Franse boeren produceren juist minder om zo de prijs omhoog te drijven. In dit krachtenveld is onduidelijk wie wint: degene die zich inhoudt en een hogere prijs krijgt of degene die bulk produceert.
Wel is duidelijk dat de Nederlandse boeren de laatste jaren geïnvesteerd hebben in megastallen om deze te kunnen vullen als zij de melkprijs zien stijgen. Betekent dit dat niet elke megastal boordevol met koeien staat? Nee, sommige megastallen zijn halfvol. Veel koeien melken met een hoge kostprijs is economisch niet aantrekkelijk. En de kostprijs in Nederland is hoog. Een boer probeert daarom zoveel melk uit een koe te persen als deze maximaal kan geven. Het gevolg is een veestapel die kwetsbaar is voor ziekten als uierontsteking, 70% van de koeien is op de een of andere manier kreupel.
Er is in ons land te weinig voer om zoveel koeien te kunnen voeren. Dat komt door het koelere klimaat en het te geringe landoppervlak. Daarom importeren we soja uit de landen die het verbouwen in plaats van de regenwouden. Hebben we dan zoveel melk nodig? Nee, maar de Nederlandse agrosector wil graag haar producten exporteren. Is er dan zoveel vraag uit het buitenland? Slechts 15% van de wereldbevolking eet zuivelproducten, maar melk wordt ook gebruikt om grondstoffen te maken voor andere voedingsmiddelen of producten. Of de melk wordt gemengd met andere ingrediënten om een bepaald trendy smaakje te vormen of de suggestie te wekken dat het gezond is.
Is melk dan op zichzelf niet gezond? Niet echt. Koeien worden zo gepresst (zeg maar uitgemolken) tot ontstekingen aan toe. Die ontstekingen in de uiers komen in de melk, zeg maar de pus uit de interne wond. Die pus mag niet een bepaalde waarde overschrijden. Die waarde wordt het celgetal (kiemgetal) genoemd. Het is merkwaardig dat melk sowieso ontstekingsproducten mag bevatten. Melk met een hoog getal wordt niet uit de markt genomen maar er wordt bijvoorbeeld kaas van gemaakt.

Moraal van dit verhaal? De Nederlandse boer graaft met zijn hebzucht het graf van zijn sector en het landschap van het platteland is verziekt met enorme loodsen. Staatssecretaris Bleker wil een brede maatschappelijke discussie over deze kwestie. Maar de weg van de grootschaligheid loopt dood. Het is allemaal uitstel van executie en het is maar te hopen dat de Nederlandse politici zich niet laten verleiden tot het in de EU verboden geven van staatssteun om de doodstrijd van de sector te verlengen. Dat is allemaal weggegooid geld dat beter gestoken kan worden in de uitbreiding van de natuur.

Het is dus niet zo best gesteld met het imago van de melkveehouder. Sommigen lopen binnen en met dat gegeven proberen reclamemakers het imago op te krikken. Kijk eens met de kennis van hierboven naar dit reclamefilmpje.

Campagne tegen olifantenleed in toerisme-industrie

Persbericht Den Haag, 6 november 2010. Dierenwelzijnsorganisatie WSPA Nederland en reisorganisatie TUI Nederland, bekend van de merken Arke, Holland International en KRAS.NL, starten een gezamenlijke campagne tegen olifantenleed in de toerisme-industrie. De organisaties willen dat er een einde komt aan toeristische excursies en attracties waar olifanten zwaar onder lijden: olifantenritjes en olifantenshows. Via de campagne worden vakantiegangers bewust gemaakt van het olifantenleed en gewezen op olifantvriendelijke alternatieven waarbij olifanten zoveel mogelijk hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen. Om het aanbod van olifantonvriendelijke excursies in te perken biedt TUI Nederland per 1 november alleen nog olifantvriendelijke excursies aan. De beide organisaties hopen dat de reisbranche dit voorbeeld volgt.

Een duidelijk voorbeeld van de problematiek rond het gebruik van olifanten in de toerisme-industrie is Thailand, een populaire vakantiebestemming onder Nederlanders. Zo’n 2.500 tot 3.000 olifanten worden daar in gevangenschap gehouden, de overgrote meerderheid hiervan wordt ingezet bij toeristische attracties in de zogenaamde ‘olifantenkampen’. De campagne richt zich specifiek op de kampen waar toeristen olifantenritjes kunnen maken of olifantenshows kunnen bezoeken.

Olifantenleed.

Bij de olifantenshows wordt vaak gebruik gemaakt van extreme trainingsmethoden om opzienbarende nummers te maken waar toeristen op afkomen. Om olifanten zover te krijgen dat zij de kunstjes vertonen ondergaan zij vaak wrede trainingen met zware lichamelijke en geestelijke mishandeling. Tijdens zo’n training wordt de olifant bijvoorbeeld in een kooi geplaatst waarin hij zich niet kan bewegen. Het dier krijgt dan weinig te eten en te drinken en wordt pijn gedaan op gevoelige plekken, zoals bij de slurf of in oren. Bij de ritjes zitten er meestal meerdere mensen in een mand op de rug van de olifant. Het zadel en het gewicht van de passagiers veroorzaken verwondingen en vormen een te zware belasting voor de olifant, die wel 1000 kilo kan trekken maar niet kan dragen op zijn rug. Tussen de shows en ritten door worden de olifanten vaak aan een ketting vastgelegd en kunnen letterlijk geen kant op.

Alleen nog olifantvriendelijk.

In het kader van de campagne biedt marktleider TUI Nederland alleen nog olifantvriendelijke activiteiten aan waarbij olifanten zoveel mogelijk hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen. Elise Allart, manager duurzaam toerisme TUI Nederland: “Met ingang van 1 november hebben wij alleen nog olifantvriendelijke parken als het Elephant Nature Park nabij Chiang Mai in Thailand in ons aanbod. In dit soort parken zijn de olifanten te zien in een natuurlijke omgeving en krijgen vakantiegangers voorlichting over de olifanten. Als zij met de olifanten in contact komen, gebeurt dat op een diervriendelijke manier”. WSPA Nederland hoopt van harte dat andere touroperators het voorbeeld van TUI zullen volgen. Francien Winsemius, hoofd campagnes WSPA Nederland: “Deze stap van TUI is ronduit bewonderenswaardig en heeft een enorme betekenis voor de olifanten. We hopen van harte dat het andere reisorganisaties ook inspireert”.


Olifanten bedreigd.

In Thailand zijn olifantenparken ontstaan na het verbod op het kappen van oerwoud in 1989. De eigenaren van de olifanten die werden ingezet als trekdier bij de boskap, stapten over op de toerisme-industrie. Helaas is het aantal olifantenparken in de loop der jaren alleen maar uitgebreid. Veel olifanten die tegenwoordig worden gebruikt in de kampen, zijn afkomstig uit het wild. Een dramatische ontwikkeling, zeker gezien het feit dat de Aziatische olifant met uitsterven wordt bedreigd.

De wil van een olifant is sterk, die breek niet zomaar. Daar hebben ze een ritueel voor dat in het Thai Phajaan heet. ‘Verpletteren’ in het Nederlands. Hier een video hoe het eraan toegaat tijdens zo’n Phajaan.

Woedeuitbarsting op olifant bij circus Renz

In circus Renz treden dieren op die -op zijn zachtst gezegd- niet altijd de waardering krijgen die zij verdienen; verslag van een ooggetuige (zie video):
Lama's, leeuwen, alpaca, een bok, Shetland ponies, zebra's, Watoesi's, 1 kameel en 1 Indische olifant die vrij klein van stuk is. De olifant staat buiten op het gras met wat hooi, zo te zien in een kraal van schrikdraad met in een cirkel om haar heen wat andere dieren.

In het programmaboek staat een act van Adriana Folco met een olifant die "Baby" heet. Zij is een dochter van de Folco's die in 1992 met Circus Sarassani de Jubileumtournee deden in Nederland. Ook in het programmaboek Amedeo Folco die een act heeft met zwarte Shetlanders. Hij is haar zoon en nog een kind, en ik zie hem die middag "ins freie Gehege" heel speels en ongedwongen oefenen om de grote bok en een bruine Shetlander een nummer te leren.

Mijn grootste aandacht gaat uit naar de wat kleine olifant. Olifanten zijn kuddedieren, en deze is alleen. Ze staat bijna voortdurend wat dierenactivisten noemen "stereotype gedrag" te vertonen: het wiegen, constant, incl. slurfbewegingen. Steeds dezelfde stapjes, maar af en toe onderbroken door een hapje hooi nemen. Mijn projectie is dat ik het wel erg eenzaam vind, maar anderzijds zegt een half uurtje kijken natuurlijk niets over de resterende 23½ uur van haar etmaal.
Dan is er ruim na de pauze een nummer dat ik me niet eens herinner omdat het eindigt met een totaal verduisterd chapiteau om dan amper 3 tellen later DE OLIFANT in een spotlight midden in de piste te tonen, met dompteuse Folco vlak voor haar. Het dier staat dan al met de voorpoten op zo'n ronde verhoging, lijkt natgespoten te zijn maar m.i. is dat de glitterspray waar ik 's middags vóór de voorstelling ook nog resten van op haar kop en poten gezien had. Het draait lustig rondjes door met de achterpoten om de ton heen te lopen en op de tonen van het circusorkest. Het staat er als één brok leven.
Maar dan begint het fout te gaan. Folco vraagt bewegingen van het dier, maar het reageert niet. Het blijft doen wat het deed. Na zeker 10 commando's en fysieke aanwijzingen, doet het wat zij wil. Ik heb haar geen moment LIEF zien zijn voor het dier en/of het belonen. Dan wil ze dat het gaat zitten op zo'n ton, maar ook dat duurt vele, vele keren van vragen, op poten tikken met een soort zweepje, weer commando's, het dier blijft staan en blijft haar aankijken. Als het z'n slurf een paar maal beweegt, duwt ze die weg of slaat 'm weg. Opeens gaat de olifant toch zitten, voorpoten omhoog, het publiek applaudisseert.

Dan wil de Italiaanse dat het dier op z'n linkerzij gaat liggen in de piste. "Down, down!". Na 10 of 20 keer commando's gevolgd door aan z'n linkeroor trekken, slurf wegslaan, met de hand op z'n achterrug wat slaan, dringt tot mij door dat Folco zelf al die tijd pal links naast het dier staat dat ze naar links wil laten omvallen. Als zij dan ook nog met zo te zien een stok van ± 60 cm lengte op z'n hoofd midden tussen de ogen gaat slaan ("tikken") totdat die stok breekt... moet ik me inhouden om niet de piste in te stappen en die heks eruit te schoppen. Ze heeft al die tijd geen seconde iets van aardigheid, iets liefs of bemoedigends naar het grote dier getoond. Wat het goed deed, wordt het niet voor geprezen. Ze is haar commando's steeds harder gaan roepen maar zonder resultaat en om zo'n vrouw kwaad te zien worden op Godbetere een olifant en die d.m.v. duwen op z'n rug in beweging te proberen te krijgen terwijl het dier haar al die tijd goed aankijkt...

Tussendoor moest "Baby" nog 1 of 2 maal rondjes draaien, en dat deed ie vol energie en overtuiging. Mijn indruk was dat het dier de andere commando's domweg (nog) niet goed begreep, maar ook op geen enkele manier in vriendelijkheid en begrip, bemoediging door z'n dompteuse daar bij geholpen werd. Baby ging niet liggen, waarop de act werd afgebroken door het dier een roze lap in de slurf te geven waarmee het al zwaaiend achterwaarts de piste verliet. Want dat laatste deel van de act, kende het blijkbaar nog wel.

Opmerking
Ik hield er rekening mee dat het nummer misschien nog maar kort bestond, en nog niet voldoende ingestudeerd was. Dan kun je zulke resultaten krijgen. Later zoekend op internet, bleek al snel hoe fout m'n indruk was. Adriana Folco en "Baby" trekken al heel veel jaren samen op.

Ontdaan door de hele gang van zaken in de piste en het feit dat Folco de situatie duidelijk niet de baas was, heb ik meteen toen Baby naar achteren ging de voorstelling verlaten om achter het chapiteau te kijken wat er verder met de olifant gebeurde. Folco was immers kwaad en had een deel van haar zelfbeheersing al in de piste verloren. Baby bleek direct afgevoerd naar z'n staltent, waar Folco nog zeker 10 à 15 minuten in het Italiaans luid tegen het dier heeft lopen schreeuwen en schelden. Een dierverzorger hielp haar om de witte banden (schrikdraad) weer om het dier heen te zetten, het ging allemaal chaotisch, haar zoontje kwam ook helpen, de bruine Shetland en de bok die -in een stalen omheining- de olifant in haar staltent gezelschap bleken te houden voor de nacht, hielden zich koest.
Na ongeveer een kwartier liep Folco nog steeds scheldend weg naar de Sattelgang toe (achterkant ingang chapiteau) waar diverse circusmedewerkers stonden te kijken richting Baby. Keerde even later weer terug en sloot toen de deuren van de wagen (trailer) die met vers stro en hooi was klaargemaakt voor de nacht. De olifant bleef buiten, in haar tent op het gras. Geen hooi meer gezien (maar weet niet of olifanten qua maagactiviteit 's nachts moeten kunnen fourageren). Toen liep ze weer weg, ik denk naar haar eigen wagen toe. Een andere circusmedewerker liep naar zijn collega in de olifantentent toe, en kreeg daar een handen-en-voeten verhaal over hoe het dier in de voorstelling herhaaldelijk haar commando's geweigerd had. Samen brachten ze vervolgens de zijwand (tentdoek) aan aan de kant die nog steeds open was geweest en waardoor ik alles had kunnen zien.

Toen ben ik weggegaan. Er was licht in de staltent en door haar schaduw kon je zien dat "Baby" daar intussen weer non-stop stond heen en weer te wiegen. Met al die vieze glitter nog op haar kop en lijf, want ze was niet afgespoten.

Tot zover de ooggetuige.
Wilt u meer lezen over welzijnsproblemen van circusdieren en de redenen waarom sommigen actievoeren tegen het gebruik van dieren in het circus, klik dan hier.

De Partij voor de Dieren en het onbegrip.........

De Partij voor de Dieren is een kleine partij. In weerwil tot haar kwantitatieve omvang is de invloed van de PvdD politiek en maatschappelijk evident. Het onderwerp ‘dieren’ heeft nog nooit zo prominent op de agenda gestaan als sinds de intrede van de partij in de nationale politiek. Dat niet iedereen daar onverdeeld gelukkig mee is kan ook niet worden ontkend.
Recentelijk werd weer eens duidelijk dat de ideeën en beginselen van de partij niet alleen bij velen op weerstand stuiten maar dat er ook veel onwetendheid en onbegrip is over waar de partij (voor) staat. In de tuin van de voorzitter van de Friese afdeling van de PvdD, Annemarie van Gelder, werd een spies met daarop een afgehakte schapenkop geplaatst. In een begeleidend schrijven werd haar verweten zich wel druk te maken over de paling maar het ritueel – dus onverdoofd – slachten van dieren, ongemoeid te laten. Een en ander was kennelijk gebaseerd op het optreden van Van Gelder in een tv-debat op Omrop Fryslân over het palingvangstverbod dat onlangs is afgekondigd. Het standpunt van de PvdD in dezen is helder en dat werd in dat programma ook als zodanig verwoord. De PvdD vindt dat er een eind moet komen aan het vangen van paling. Zij komt tot die conclusie omdat de paling een bedreigde diersoort is die, volgens visserijbiologen alleen nog te redden is door een totaal vangstverbod. Daar komt nog bij dat de paling op een afschuwelijke manier aan zijn einde komt doordat de slijmlaag van het dier in een zoutbad letterlijk wordt weggebrand, terwijl er voldoende methoden voorhanden zijn om de paling op een pijnloze wijze te doden.
Degene die het nodig vond op deze lugubere wijze duidelijk te maken dat ook het ritueel slachten van schapen door de PvdD dient te worden afgewezen is kennelijk slecht op de hoogte van wat de PvdD hiervan al jaren vindt. Het is juist de PvdD die een wetsvoorstel heeft ingediend om aan het onverdoofd ritueel slachten een eind te maken! Godsdienstvrijheid mag volgens de PvdD nooit een legitimering zijn voor het toebrengen van leed aan andere levende wezens!
Onwetendheid en onbegrip zijn dingen waar de PvdD regelmatig mee geconfronteerd wordt. Moties als het verbieden van de ronde vissenkom en het schrappen van producten afkomstig van bedreigde diersoorten van de menukaart van het Kamerrestaurant worden, hoe terecht en logisch deze voorstellen ook zijn, door tegenstanders uitgelicht en geridiculiseerd. Dit om ‘aan te tonen’ dat de PvdD zich met futiliteiten bezig houdt.
Ook wordt de PvdD nog steeds verweten een ‘single-issue-partij’ te zijn omdat men zich louter op het dierenwelzijn zou richten. Dat ook dit een misvatting is wordt onder meer duidelijk gemaakt door de film ‘Meat The Truth’. Daarin toont Marianne Thieme op overtuigende wijze aan dat de veeteelt, naast veel dierenleed, in zeer hoge mate verantwoordelijk is voor de uitstoot van broeikasgassen en de mede daardoor veroorzaakte klimaatverandering De standpunten en ideeën van de PvdD hierover wijzen eerder in de richting van een ‘big-’ dan van een “single-issue’.
Mahatma Gandhi zei ooit eens over zijn beweging, die ook niet onomstreden was: “Eerst negeren ze je, dan maken ze belachelijk, vervolgens gaan ze je bestrijden en uiteindelijk win je!”. Een uitspraak die regelmatig door Marianne Thieme c.s. op de PvdD wordt geprojecteerd.
Onmiskenbaar is dat de partij zich duidelijk in politiek en samenleving manifesteert waardoor ze niet (meer) genegeerd kan worden. Het ‘schapenkopincident’ van vorige week toont ook aan dat de Partij voor de Dieren desondanks nog niet overal en door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt. Het toont tevens aan dat kennelijk ook niet iedereen in staat of bereid is zijn of haar bezwaren op een eerlijke en volwassen manier kenbaar te maken!
Dit is de trailer van Meat the truth.

Foer: ik zal nooit, nooit meer vlees eten

Jonathan Safran Foer (zie video) schreef “Dieren eten”.

In Vrij Nederland van 31 oktober 2009 een interview met hem.
In de vier jaar tussen het verschijnen van zijn laatste boek en Dieren eten werd Foer vader, en vegetariër.
Vanaf zijn negende - toen de oppas hem vertelde dat de kip op zijn bord ooit een levend dier was geweest - zwalkte hij heen en weer tussen verschillende gradaties van vegetarisme. De geboorte van zijn eerste zoon zette hem ertoe aan een duidelijke keuze te maken: `Eten is de meest directe, en misschien wel de krachtigste manier waarop je binnen een familie je waarden overbrengt'.
Hij besloot uit te zoeken wat vlees nu eigenlijk is, waar het vandaan komt en hoe het wordt geproduceerd. Ruim drie jaar lang verdiepte hij zich in de bio-industrie, sprak hij met boeren, slachters, wetenschappers en dierenactivisten en bezocht hij biologische en industriële boerderijen. De conclusie was helder. Foer: `Ik zal nooit, nooit meer vlees eten.

Tot zover Vrij Nederland.

Via een synthese van filosofie, literatuur, wetenschap en undercoverjournalistiek onderzoekt Foer in Dieren eten de verschillende verhalen die we onszelf vertellen om ons eetgedrag te rechtvaardigen - van folklore tot populaire cultuur, van familietradities tot westerse mythen - en laat hij zien hoe die verhalen onze onwetendheid in stand houden.


Op de vraag in Vrij Nederland of het al dan niet ethisch verantwoord is om dieren te eten, gaat Foers boek niet in. `Weet je, daar heb ik heel lang over nagedacht, en ik weet het gewoon nog steeds niet. Dus ik vraag mensen niet om vegetariër te worden. Ik vraag ze om niet langer industrieel vlees te eten'.

Voor wie ooggetuigenverslagen wil lezen over hoe het toegaat in de Nederlandse kippenindustrie:
Journalist Gerard van Westerloo volgde drie kippen Anja, Manja en Tanja door de hele Nederlandse kippenketen. Van broederij, via mesterij en slachterij tot vleesverwerkings- en verpakkingsindustrie. Hij ontving voor dit artikel onder de titel "kippenmoord" begin april 2007 een Tegel, de vakprijs in de categorie ‘Dag- en weekbladen, achtergrond’.

Vanwaar die weerzin voor de opmars van de exoten?

Door het opwarmende klimaat is de flora en fauna in beweging. Planten en dieren rukken op naar het noorden en verdrijven ook in ons land inheemse soorten. Nieuwe soorten hebben een neiging tot agressief gedrag. Per definitie. Het zijn de agressiefsten die zich het eerst manifesteren en melden. Wanneer het klimaat stabiliseert, stabiliseert ook de natuur.
Ondertussen maken natuurbeheerders zich druk over de slechte bodemkwaliteit van natuurgebieden. Zij overwegen om kalk uit te strooien over verzuurde gebieden (Bionieuws 16, oktober 2009).
Zouden de natuurbeheerders zich niet meer druk moeten maken over de koppeling van natuurgebieden. Zouden zij zich niet veel meer moeten inspannen om grond te kopen om de Ecologische Hoofdstructuur versneld af te maken? Door de opwarming van het klimaat zijn geïsoleerde biotopen in ons land mogelijk toch aan grote verandering en uitsterven onderhevig. Moet je dan het natuurbeheer niet richten op het aantrekkelijk laten verlopen van de bewegingen in de natuur? Wat is er op tegen dat andere soorten de plaats van de inheemse innemen? Is het niet veel belangrijker dat de opmars ongestoord verloopt en ook de landbouw niet deert?
Zou een natuurbeheerder niet in de eerste plaats gericht moeten zijn op het zoeken naar een natuurlijke balans zonder de ingreep van bejaging en verdelging?

Nu worden bepaalde exoten afgeschoten en bejaagd, zoals muskus- en beverratten, wasberen of gewone zwijnen in gebieden waarin ze niet eerder voorkwamen. Wat is er tegen om deze dieren een biotoop te geven? Wat rechtvaardigt het beschermen van een zeldzaam dier met wrede middelen, terwijl survival of the fittest ook kan betekenen dat de natuur het zelf het beste kan uitzoeken. Het enige wat wij mensen (vooral boeren) moeten doen is op die plaatsen wat stapjes terugdoen, die een vrije doorgang kunnen betekenen voor de exoten (zie video over andere vangmethode muskusrat).

Voor de recreant is een ontmoeting met een exoot zeker een enerverende ervaring. Voor de bioloog die zeldzame inheemse planten kan determineren ook, maar zijn er niet veel mee recreanten dan biologen? De aanslag op de biodiversiteit wordt niet veroorzaakt door te weinig te beschermen, maar door te onverschillig exploiteren van de schaarse ruimte. We zouden grenzen moeten stellen aan de commerciële gebruikers van de grond (waaronder ook de plezierjagers), niet aan de toevallige voorbijgangers in de dierenwereld, die ons vanuit het zuiden bezoeken.

Zo is het mogelijk dat we binnenkort oog in oog staan met de wolf, die oprukt vanuit Duitsland. Niet iedereen zal dit een prettig idee vinden. We zijn het ontwend om om te gaan met grote dieren in onze woonomgeving. Zwijnen, bijvoorbeeld, zouden er geen been inzien om een moestuin of een golfbaan om te ploegen. Het gebruik van wildroosters en schrikdraad is nodig om de dieren niet al te dicht te laten naderen. Maar ook het voeren van dieren moet door de overheid ontmoedigd worden. Als een dier vrij kan migreren naar voedselrijker gebied, is er ook geen zorgplicht. Zo blijft er een gezonde balans in het samenleven van mens en dier in de openbare ruimte.

Dood van jonge biggen

Terecht is er in de media onlangs veel aandacht besteed aan de gruwelijke manier waarop men in de bio-industrie omgaat met biggen. Het laat zien dat mededogen geen rol van betekenis kan betekenen zodra men dieren primair als productiemiddelen ziet, zelfs niet als het jonge dieren betreft.

Ik hoor zelf bij de mensen die de beelden die daarbij horen mijden, omdat ik ze emotioneel niet goed kan verwerken.
Toen ik het bericht las moest ik denken aan een youtube-clip waarin een varken een spel met een joystick bleek te beheersen. Uit experimenten rond de cognitieve vermogens van varkens blijkt dat ze over het algemeen minstens zo intelligent zijn als honden.
Een andere gedachte die door mijn hoofd schoot, was: is het nu ten minste afgelopen met het onverdoofd castreren van biggen? Ik kan het niet terugvinden op internet dat het voortaan tot het verleden behoort. Er is slechts een afspraak om in 2015 te stoppen met castratie en tot die tijd verdoofde castratie mogelijk te maken als 'tussenoplossing', wat dus nog iets anders is dan het verplicht te stellen. Verder blijkt er een vaccin ontwikkeld te zijn, Improvac geheten, dat ingezet kan worden voor pijnloze zogeheten immunocastratie, om chirurgische castratie te vervangen.
Het schiet dus allemaal nog niet op, maar wat wil je ook, als je bedenkt dat vlees eten volstrekt onnodig is voor mensen en dus ook volstrekt immoreel.

Varkens in Nood hekelt supermarkt

Supermarkten adverteren massaal met goedkoop industrievlees

Persbericht Supermarktmonitor Varkens in Nood: biologisch vlees en vleesvervangers worden in reclamefolders nauwelijks aangeprezen.
Supermarkten benadrukken graag dat ze dierenwelzijn hoog in het vaandel hebben. Hun reclamefolders zijn echter gevuld met aanbiedingen van dieronvriendelijk vlees. Biologisch vlees en vleesvervangers zijn in de folders niet of nauwelijks te vinden. ‘Vlees eten is slecht voor de dieren en slecht voor het milieu. Reclame maken voor goedkoop vlees is onethisch’, stelt Hans Baaij, directeur van Stichting Varkens in Nood.

Met het paasfeest voor de deur, dat van oudsher wordt gevierd met een veelheid aan dierlijke producten, is Varkens in Nood een onderzoek gestart naar de frequentie waarmee supermarkten industrievlees, biologisch vlees en vleesvervangers aanprijzen. In 92 procent van de aanbiedingen bleek het om industrievlees te gaan.

Albert Heijn gaat er prat op de grootste te zijn op het gebied van vleesvervangers. De supermarkt zegt de consument aan te moedigen om minder vlees te eten. Loze woorden, zo blijkt uit het onderzoek van Varkens in Nood. Albert Heijn maakte in de onderzochte periode 24 keer reclame voor gangbaar industrievlees. Biologisch vlees en vleesvervangers waren in folders van de supermarkt niet te vinden.

C1000 deed het in de zes weken die het onderzoek besloeg niet beter. De supermarkt heeft in de onderzochte periode 39 keer industrievlees onder de aandacht gebracht. Biologisch vlees en vleesvervangers bleven in de folders van de supermarkt achterwege. Ook Jumbo, Dekamarkt, Aldi en Lidl maakten louter reclame voor vlees van dieren die onder erbarmelijke omstandigheden zijn gehouden en geslacht.

Van de dertien supermarkten onderscheidde alleen Dirk van de Broek zich in positieve zin wat betreft het aanprijzen van biologisch vlees. De supermarkt maakte in haar folders 23 keer reclame voor biologisch vlees tegenover 52 reclames voor industrievlees. Varkens in Nood hoopt dat de supermarkt die voortrekkersrol ook in de toekomst blijft vervullen.

Biologisch vlees speelt een ondergeschikte rol in supermarktfolders, maar vleesvervangers lijken werkelijk producten waarvoor supermarkten zich schamen. Samen maakten de dertien supermarkten slechts tien keer reclame voor vleesvervangers, tegenover 609 reclames voor vlees.

Supermarkten kunnen veel betekenen als het gaat om het uitbannen van dierenleed in de vee-industrie. Ze hebben immers veel invloed op het koopgedrag van de consument. Varkens in Nood ziet graag dat supermarkten hun diervriendelijke producten promoten. De stichting zal daarom haar onderzoek voortzetten en elk kwartaal een supermarktmonitor publiceren.

Zie ook deze video over hoe supermarkt marketing werkt.

Crisis; een nadeel dat zijn voordeel heb?

Hoe dom of gevoelloos kan een mens zijn die nu nog ontkent dat de bio-industrie zich alleen staande kan houden door het belang van dieren volledig ondergeschikt te maken aan de vraatzucht van de mens. Elk jaar worden er in Nederland 500.000.000 (vijfhonderd miljoen) dieren na een ellendig en veel te kort leven, op een meestal gruwelijke wijze, van het leven beroofd. En dat voor een product dat de mens niet eens nodig heeft! Ja, ik durf de stelling wel aan dat de mensen die in de (bio-)industrie hun geld verdienen de hele dag bezig zijn met het martelen van dieren. Dat die mensen dat niet uit wreedheid doen mag waar zijn. Maar als je weet wat het leed is dat de dieren moeten ondergaan alvorens tot een stuk anoniem vlees te worden getransformeerd en je blijft werkzaam in die sector en je blijft dat product ook vrolijk consumeren ben je mede schuldig aan gruwelijk en onnodig dierenleed. Ik heb daarom de consequentie genomen en ben volledig gestopt met het eten van vlees en vis, terwijl ik meer dan zestig jaar een fervent vleeseter ben geweest. Ik zal niemand opleggen mijn voorbeeld te volgen maar het kan echt geen kwaad je eigen consumptiegedrag eens onder de loep te nemen en je serieus te gaan afvragen of je wel met deze waanzin door moet/wilt gaan. Dankzij organisaties als Wakker Dier, de Partij voor de Dieren en andere wordt er steeds meer bekend over de walgelijke praktijken die met dieren worden uitgehaald om in zo kort mogelijke tijd zo veel mogelijk dieren op het bord van de consument te krijgen. En dat terwijl naast het onaanvaardbare dierenleed het milieu enorm wordt belast door de veeteelt en de honger in de wereld in stand wordt gehouden door de helft van alle landbouwgronden te gebruiken voor de verbouw van veevoer. Voor één kilo dierlijk eiwit (vlees) is vier tot vijf kilo plantaardig eiwit nodig. De grond zou dus beter gebruikt kunnen voor gewassen die voor de mens geschikt zijn. Op die manier hoeven er geen 40.000 kinderen per dag te sterven aan ondervoeding.
Ja, hoe dom kun je zijn door de feiten simpelweg te ontkennen, te bagatelliseren dan wel belachelijk te maken. Misschien dat de crisis waar we in dreigen te geraken de doorgeslagen consumptieslaven die we als mens zijn geworden weer enigszins tot rede weten te brengen. Het was echt niet zo'n gek advies om eens op de site van Wakker Dier te gaan kijken. Maar ja, wie het niet wíl weten zal die moeite niet nemen en rustig blijven doorgaan met de kiloknaller in het winkelkarretje te gooien.

Zie deze video over de nadelen van zuivel.

Varkens slachten: it is all about the money

Verscheidene organisaties hebben zich opgewonden over het vergassen van varkens met CO2. Op dit blog een video van een item van Arjen Lubach.

In een uitzending van Eenvandaag reageert een vertegenwoordiger van slachterij VION:

‘Het is geen vrolijk aanblik’, geeft prof. Bert Urlings, directeur kwaliteitszaken van VION, toe. ‘Het lijkt alsof het dier stikt, maar dat is niet zo.’ Volgens Urlings gaat het hier om een natuurlijke fysiologische reactie. ‘Bij verhoging van het CO2 gehalte denkt het lichaam direct dat er minder zuurstof in het bloed zit, waardoor de ademhaling dieper wordt.’
Een alternatief voor het verdoven met CO2 is de stroomstoot. Een deel van de varkens uit de bio-industrie worden op deze manier verdoofd. Maar dat betekent wél dat er minder varkens per uur kunnen worden gedood, omdat verdoving met een stroomstoot individueel moet gebeuren. Bij vergassing kunnen varkens in een groep worden bedwelmd –wat natuurlijk veel rendabeler is voor een varkensslachterij.
Met C02 bedwelming worden alle regels grof overtreden. Terwijl dezelfde expert, dr Hoenderken, al in 1978 (!) met een proef aantoonde dat de methode niet door de beugel kon. De voorloper van de Voedsel- en Warenautoriteit - de Rijksdienst voor Vee en Vlees- liet na dit experiment C02 bedwelming van varkens dan ook verbieden.
Twintig jaar later werd dit verbod weer opgeheven toen EU-regelgeving van kracht werd.

Tot zover de weblog van Pauline Veen op de website van Eenvandaag.

Je moet maar lef hebben om het vergassen goed te praten met de opmerking dat het dier niet stikt en dat “het lichaam denkt” en de suggestie te wekken dat er geen pijn en paniek optreedt maar slechts een diepere ademhaling.

Het gaat allemaal om het geld en elke cent die kan worden bespaard is een uitstel van executie van de ten dode opgeschreven sector van de intensieve veehouderij.