Als kind heb ik wel eens gedateerde prentenboeken en strips gelezen over blanke Europeanen die door 'oeleboele'-zwarten levend de kookpot in werden gestopt. Terecht werd het levend koken afgeschilderd als een teken van een barbaars gebrek aan beschaving, ook al ging het hier om een etnocentrisch vooroordeel tegenover Afrikanen.
Helaas kent men in de omgang met dieren nog steeds een maar al te reële parallel en nog wel gewoon in het Westen ook! Kreeften worden namelijk meestal levend gekookt. Wikipedia vermeldt hierover onder meer: 'Het is niet precies bekend of een kreeft snel sterft of eerst verlamd raakt. Soms wordt de kreeft geëlektrocuteerd voor het koken, maar ook dan is het moeilijk vast te stellen of het dier dood is of slechts verlamd.' De achtergronden van deze methode zijn zowel culinair (de kreeft zou beter smaken) als hygiënisch (er zouden zich vrij snel na de dood van de kreeft giftige stoffen kunnen ontwikkelen, zodat het beter is om de kreeft zo laat mogelijk te doden).
De discussie rond de aanvaardbaarheid van het levend koken concentreert zich nog wel eens op de vraag of kreeften gillen terwijl ze worden gekookt. Dit wordt door voorstanders dan bijvoorbeeld tegengesproken of als ze toegeven dat het voorkomt, wordt het wegverklaard als een zuiver mechanisch verschijnsel. In werkelijkheid gaat het er natuurlijk niet om of kreeften pijn uiten, maar of ze het voelen. Zolang je niet absoluut zeker weet dat ze geen pijn kunnen voelen, is het barbaars om ze op deze manier te behandelen. Geen enkel culinair genot kan zoiets rechtvaardigen.
(Een Dier Een Vriend) verdient alle lof voor een actie tijdens de opening van het nieuwe kreeftseizoen 2006. Men ontrolde voor de aanvang van het feestgedruis een spandoek met daarop de tekst 'Wij koken van woede'. Voorzitter Geoffrey Deckers stelde o.a.: Veel mensen zijn al op de hoogte van de vreselijke manier waarop kreeften bereid worden en eten hen dus al niet meer. Geen dode dieren eten is de oplossing voor dierenleed.
Overigens wil dit niet zeggen dat andere methoden om kreeften te doden nu opeens zo verlicht zijn, want het eten van vlees en ook dus van kreeft is en blijft volstrekt onnodig voor de gezondheid en het is daarmee sowieso moreel verwerpelijk. Bovendien zijn de gebruikelijke 'alternatieven' voor levend koken dat je de kreeften door midden snijdt of doodsteekt, wat volgens EDEV leidt tot langdurig lijden. In elk geval maakt het van de keuken niet alleen een plaats waar onnodig gestorven dieren worden bereid, maar ook een abattoir. Het verband met het begrip 'feestmaal' ontgaat mij eerlijk gezegd, tenzij ik toch weer terugdenk aan de oeleboele-mentaliteit uit de kinderboeken.
Titus Rivas
Helaas kent men in de omgang met dieren nog steeds een maar al te reële parallel en nog wel gewoon in het Westen ook! Kreeften worden namelijk meestal levend gekookt. Wikipedia vermeldt hierover onder meer: 'Het is niet precies bekend of een kreeft snel sterft of eerst verlamd raakt. Soms wordt de kreeft geëlektrocuteerd voor het koken, maar ook dan is het moeilijk vast te stellen of het dier dood is of slechts verlamd.' De achtergronden van deze methode zijn zowel culinair (de kreeft zou beter smaken) als hygiënisch (er zouden zich vrij snel na de dood van de kreeft giftige stoffen kunnen ontwikkelen, zodat het beter is om de kreeft zo laat mogelijk te doden).
De discussie rond de aanvaardbaarheid van het levend koken concentreert zich nog wel eens op de vraag of kreeften gillen terwijl ze worden gekookt. Dit wordt door voorstanders dan bijvoorbeeld tegengesproken of als ze toegeven dat het voorkomt, wordt het wegverklaard als een zuiver mechanisch verschijnsel. In werkelijkheid gaat het er natuurlijk niet om of kreeften pijn uiten, maar of ze het voelen. Zolang je niet absoluut zeker weet dat ze geen pijn kunnen voelen, is het barbaars om ze op deze manier te behandelen. Geen enkel culinair genot kan zoiets rechtvaardigen.
(Een Dier Een Vriend) verdient alle lof voor een actie tijdens de opening van het nieuwe kreeftseizoen 2006. Men ontrolde voor de aanvang van het feestgedruis een spandoek met daarop de tekst 'Wij koken van woede'. Voorzitter Geoffrey Deckers stelde o.a.: Veel mensen zijn al op de hoogte van de vreselijke manier waarop kreeften bereid worden en eten hen dus al niet meer. Geen dode dieren eten is de oplossing voor dierenleed.
Overigens wil dit niet zeggen dat andere methoden om kreeften te doden nu opeens zo verlicht zijn, want het eten van vlees en ook dus van kreeft is en blijft volstrekt onnodig voor de gezondheid en het is daarmee sowieso moreel verwerpelijk. Bovendien zijn de gebruikelijke 'alternatieven' voor levend koken dat je de kreeften door midden snijdt of doodsteekt, wat volgens EDEV leidt tot langdurig lijden. In elk geval maakt het van de keuken niet alleen een plaats waar onnodig gestorven dieren worden bereid, maar ook een abattoir. Het verband met het begrip 'feestmaal' ontgaat mij eerlijk gezegd, tenzij ik toch weer terugdenk aan de oeleboele-mentaliteit uit de kinderboeken.
Titus Rivas
