Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

08 december 2005

Zorg om proefdieren of om dierproeven?

Toen ik psychologie studeerde werd ik al vroeg geconfronteerd met een dierenpracticum dat hoorde bij de inleiding op het vak Vergelijkende en Fysiologische Psychologie. Op zich was dit een onschuldig, niet-'invasief' proefje waarbij je een rat operant moest conditioneren. Toch maakte ik er me druk om, omdat het practicum de student 'vertrouwd' leek te maken met de praktijk van dierproeven (zogeheten desensitisatie). De drempel om dit verschijnsel te aanvaarden als onderdeel van de alledaagse werkelijkheid leek er door te worden verlaagd.
Samen met anderen pleitte ik voor deelname aan een alternatief practicum zonder dierexperiment. In dat verband vond er ook een keer een openbaar debat plaats met het hoofd van de vakgroep. Daarbij vroeg ik hem of hij net als ik een voorstander was van de terugdringing van dierproeven. De hoogleraar stelde dat hij natuurlijk niet uit was op het uitvoeren van sadistische experimenten op dieren, maar dat los daarvan de grenzen voor hem veeleer bepaald werden door de wet dan door de een of andere ethische overtuiging. Met andere woorden; alles wat niet al te gruwelijk was en wettig toegestaan, was voor hem volledig acceptabel.

Een van de dingen die je van een psychologiestudie leert is dat je niet zomaar mag generaliseren. Elke persoon en elke situatie is weer anders. Toch is het wel een goede vraag of alle dierexperimentatoren openlijk of privé de mening van de professor delen. Waarschijnlijk is dat niet het geval, er zullen echt onderzoekers zijn die niet gelukkig zijn met de dierproeven die ze doen en oprecht zoeken naar diervriendelijke alternatieven. Desondanks heb ik door verschillende lists waar ik op zit (rond wetenschappelijk onderzoek, zowel mainstream als alternatief) een erg negatieve indruk gekregen van de algemene sfeer die er onder dierproefnemers lijkt te heersen. Vaak is er sprake van strategieen om voorstanders van dierenrechten te slim af te zijn. De idealen in kwestie worden op een vanzelfsprekende manier als 'idioot', 'belachelijk' of zelfs gevaarlijk beschouwd. Ik ben nog geen mailtjes tegengekomen waaruit een algemeen gedeeld onbehagen over dierproeven zou blijken, eerder het tegendeel. Een voorbeeld van veelzeggende fragmenten uit een recent mailtje (ik zal de bron niet bij naam noemen omdat het om een besloten list gaat), vrij vertaald uit het Engels:

"Maar we moeten nog steeds verantwoording afleggen tegenover de [ethische] commissies die er al zijn. Niet alleen verantwoording, nee, we moeten zelfs buigen en bedelen, als dat nodig is. Ja, ik weet dat niet prettig is, het is vernederend, het is belachelijk, het vreet tijd, het is frustrerend, het is stom. Maar zolang we betaald worden door algemene fondsen en aan de genade van sociale pressiegroepen overgeleverd zijn, zijn we overgeleverd aan wat zij bekokstoven....

En we zijn eigenlijk ook zelf verantwoordelijk voor dit probleem, in zekere zin. We hebben de boeren die kistkalveren en bont produceren in de steek gelaten toen zij moesten lijden onder de dierenrechtenbeweging - we kwamen hen niet te hulp...

Wat moeten we nu toch doen? Moeten we hun laten horen wat ze willen horen en dan toch gewoon onze gang gaan?...

Moeten we naar een ander land verhuizen? Dat kan natuurlijk, tenminste zolang die dierenrechtenbeweging niet overal wortel heeft geschoten...

We kunnen ook ratten of hamsters in onze kelders houden. Waarom niet?"

Uit dit mailtje blijkt waar de prioriteiten van in elk geval sommige onderzoekers liggen.

Titus Rivas

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.