De wekelijkse stortvloed van reclamefolders laat ik meestal ongelezen aan mij voorbij gaan. Als het aan mij lag kwam er een antireclamesticker op de brievenbus. Maar ja, het ligt niet altijd aan mij en mijn vrouw heeft te kennen gegeven het doorbladeren van al kleurige papierwerkjes best wel aardig te vinden teneinde b.v. te worden geïnformeerd over de bonusaanbiedingen die de prijsbewuste consument naar de wat duurdere supermarkt moeten lokken. Gevolg is dat de brievenbus met enige regelmaat tekenen van obstipatie vertoont hetgeen soms een beschadigde of gekreukte krant dan wel poststuk oplevert.
Toch heeft de uitbundige kennisname van de aanprijzingen van de plaatselijke commercie ook enig voordeel. Zo wees mijn vrouw mij deze week op een folder die was verspreid op initiatief van de lokale keurslager. Bovenaan het geschrift stond juichend: “Varkensvlees met Milieukeur is bewust genieten!”. Het door deze ambachtsman en zijn collegae geleverde varkensvlees is niet alleen van sublieme kwaliteit, nee, het blinkt ook nog eens een uit in diervriendelijkheid en wordt geproduceerd met maximale verantwoordelijkheid voor het milieu. Zo’n boodschap kan en mag je natuurlijk niet negeren!
De folder bevatte driehoofdpunten: Pure gezondheid voor mens en dier, bewuste omgang met het milieu en waardige leefomstandigheden voor de varkens. Dat laatste werd nog eens toegelicht met de zinsnede: “ Varkens genieten iedere dag van licht, lucht en bewegingsruimte. Ze beschikken permanent over vers drinkwater en afleidingsmateriaal.”Je zou bijna verlangen varken te zijn onder beschermende paraplu van het Milieukeur!
De bijzondere productiewijze van het vlees levert volgens de keurslager een bijzonder resultaat. Het vlees is lekkerder, beter voor het milieu, beter voor het dier (let wel, in die volgorde) en Taterataaaa Taterataaaaaaaaaa!!!!………………………. ABSOLUUT NIET DUURDER!
Ik lees ineens dat er, in samenwerking met de Dierenbescherming(!), de afgelopen jaren een zgn. dieren-welzijnsmeetlat is ontwikkeld. Die zou als leidraad dienen voor het permanent verbeteren van het welzijn van de dieren.
Gek, maar ik word een beetje wantrouwend van al dat “diervriendelijke” geteem van een beroepsgroep die er de laatste jaren nooit een been in heeft gezien hun omzet te genereren op basis van gruwelijk dierenleed en iedere poging van organisaties of personen om daarop de aandacht te vestigen afdeed als stemmingmakerij. “Nee mevrouw, vlees, u weet wel waarom…………..”.In de keuzetabel van “Voedingscentrum” kan men een vergelijking maken tussen verschillende keurmerken en wat zij betekenen voor het welzijn van de varkens:
Het milieukeurvarken krijgt iets meer ruimte dan het “gangbare” (bio-industrie)varken: 1 – 1,1 m² tegen 0,7 – 1 m².;
Het milieukeurvarken komt niet buiten;
Het milieukeurvarken kan preventief met antibiotica worden behandeld;
De vloer is voor meer dan 40 % dicht tegen bio-industriële varkens 40% of minder;
Het kan zijn dat het milieukeurvarken op stro of zaagsel kan liggen, verplicht is het niet;
De milieukeurzeugen kunnen in groepen worden gehouden. Vanaf 2013 verplicht;
Staart en hoektanden van milieukeurvarkens kunnen gevrijwaard zijn van het couperen van de staart en het verwijderen van de hoektanden. Verboden is het niet!
Het milieukeurbiggetje wordt vanaf 2009 verdoofd gecastreerd. Dat geldt overigens alleen voor de dieren die op de Nederlandse markt terechtkomen. 80 tot 90% van de varkens gaan naar de export en die mogen nog zonder narcose van hun ballen worden ontdaan!
Alle varkens worden 170 tot 190 dagen oud, welk keurmerk ze ook dragen!
Naar verluidt worden de bedrijven waar de varkens worden gehouden begeleid door dierenartsen en andere deskundigen(?) waardoor de dieren een hoge gezondheid houden.
Dat moge zo zijn, hoewel er waarschijnlijk nog gediscussieerd kan worden over de perceptie van het begrip “gezondheid”. De dieren blijven natuurlijk gewoon onderdeel van wat we onder “bio-industrie” verstaan en hun welzijn, of liever het gebrek daaraan, verschilt niet of nauwelijks van de gangbare varkens. Het blijft voor mij, letterlijk en figuurlijk, onverteerbaar deze hoog ontwikkelde dieren – er wordt door wetenschappers beweerd dat de intelligentie van een varken groter is dan die van een hond – puur als productiefactor worden beschouwd. De snorkende verhalen over dierenwelzijn van hen die over de ruggen van deze levende wezens hun bestaan hebben opgebouwd komen op mij over als pure propaganda en het kenmerk van propaganda is dat je een ander wilt laten geloven wat je zelf niet gelooft!
Toch heeft de uitbundige kennisname van de aanprijzingen van de plaatselijke commercie ook enig voordeel. Zo wees mijn vrouw mij deze week op een folder die was verspreid op initiatief van de lokale keurslager. Bovenaan het geschrift stond juichend: “Varkensvlees met Milieukeur is bewust genieten!”. Het door deze ambachtsman en zijn collegae geleverde varkensvlees is niet alleen van sublieme kwaliteit, nee, het blinkt ook nog eens een uit in diervriendelijkheid en wordt geproduceerd met maximale verantwoordelijkheid voor het milieu. Zo’n boodschap kan en mag je natuurlijk niet negeren!
De folder bevatte driehoofdpunten: Pure gezondheid voor mens en dier, bewuste omgang met het milieu en waardige leefomstandigheden voor de varkens. Dat laatste werd nog eens toegelicht met de zinsnede: “ Varkens genieten iedere dag van licht, lucht en bewegingsruimte. Ze beschikken permanent over vers drinkwater en afleidingsmateriaal.”Je zou bijna verlangen varken te zijn onder beschermende paraplu van het Milieukeur!
De bijzondere productiewijze van het vlees levert volgens de keurslager een bijzonder resultaat. Het vlees is lekkerder, beter voor het milieu, beter voor het dier (let wel, in die volgorde) en Taterataaaa Taterataaaaaaaaaa!!!!………………………. ABSOLUUT NIET DUURDER!
Ik lees ineens dat er, in samenwerking met de Dierenbescherming(!), de afgelopen jaren een zgn. dieren-welzijnsmeetlat is ontwikkeld. Die zou als leidraad dienen voor het permanent verbeteren van het welzijn van de dieren.
Gek, maar ik word een beetje wantrouwend van al dat “diervriendelijke” geteem van een beroepsgroep die er de laatste jaren nooit een been in heeft gezien hun omzet te genereren op basis van gruwelijk dierenleed en iedere poging van organisaties of personen om daarop de aandacht te vestigen afdeed als stemmingmakerij. “Nee mevrouw, vlees, u weet wel waarom…………..”.In de keuzetabel van “Voedingscentrum” kan men een vergelijking maken tussen verschillende keurmerken en wat zij betekenen voor het welzijn van de varkens:
Het milieukeurvarken krijgt iets meer ruimte dan het “gangbare” (bio-industrie)varken: 1 – 1,1 m² tegen 0,7 – 1 m².;
Het milieukeurvarken komt niet buiten;
Het milieukeurvarken kan preventief met antibiotica worden behandeld;
De vloer is voor meer dan 40 % dicht tegen bio-industriële varkens 40% of minder;
Het kan zijn dat het milieukeurvarken op stro of zaagsel kan liggen, verplicht is het niet;
De milieukeurzeugen kunnen in groepen worden gehouden. Vanaf 2013 verplicht;
Staart en hoektanden van milieukeurvarkens kunnen gevrijwaard zijn van het couperen van de staart en het verwijderen van de hoektanden. Verboden is het niet!
Het milieukeurbiggetje wordt vanaf 2009 verdoofd gecastreerd. Dat geldt overigens alleen voor de dieren die op de Nederlandse markt terechtkomen. 80 tot 90% van de varkens gaan naar de export en die mogen nog zonder narcose van hun ballen worden ontdaan!
Alle varkens worden 170 tot 190 dagen oud, welk keurmerk ze ook dragen!
Naar verluidt worden de bedrijven waar de varkens worden gehouden begeleid door dierenartsen en andere deskundigen(?) waardoor de dieren een hoge gezondheid houden.
Dat moge zo zijn, hoewel er waarschijnlijk nog gediscussieerd kan worden over de perceptie van het begrip “gezondheid”. De dieren blijven natuurlijk gewoon onderdeel van wat we onder “bio-industrie” verstaan en hun welzijn, of liever het gebrek daaraan, verschilt niet of nauwelijks van de gangbare varkens. Het blijft voor mij, letterlijk en figuurlijk, onverteerbaar deze hoog ontwikkelde dieren – er wordt door wetenschappers beweerd dat de intelligentie van een varken groter is dan die van een hond – puur als productiefactor worden beschouwd. De snorkende verhalen over dierenwelzijn van hen die over de ruggen van deze levende wezens hun bestaan hebben opgebouwd komen op mij over als pure propaganda en het kenmerk van propaganda is dat je een ander wilt laten geloven wat je zelf niet gelooft!
